vrijdag 20 juli 2012

Mooie woorden (11)

Drie maal raden, altijd prijs voor Agnes, Hilde en Geert: Op de hooizolder stonden tussen de hooibalen een mand en een tas vol met erwten.
Wat die daar stonden te doen, weet ik ook niet, maar het kan nog veel vreemder.



De mooiste dialectwoorden betreffen vaak de raarste kwieten. Zo zagen we al wiepgoi, petieloetie, niewirt en tuefermete de revue passeren.
Deze keer gaat het over, raar maar waar,

Nen onnuuzelire = ? die met zijn kagoele = ? op tegen de blaffeture = ? liep en zo een bloebleine = ? op zijne knoesel = ? kreeg.

23 juni 2012


Die avond werd de voltallige leesclub uitgenodigd bij Willy en Moniek thuis. Willy verzamelt al sinds zijn kindertijd allerlei oude voorwerpen. Die hobby is in de loop der jaren een beetje uit de hand gelopen en een passie geworden. Willy wilde dan ook zijn verzamelwoede delen met het publiek en besliste op een goede dag al de bijeengespaarde voorwerpen in categorieën op te delen en uit te stallen voor ieder die het zien wilde. De volledige schuur werd aangepast en verbouwd tot een heus museum, het Hambosmuseum. De naam komt van het bos dat achter de woning ligt.

We werden uiterst vriendelijk ontvangen rond de warme stoof  en gepaste dronk met sneukeltjes door gastheer Willy en gastvrouw Moniek. Eerst was er een kleine rondgang in de tuin en het echte Hambos, dat diverse bomen telt, gerangschikt per soort, en allemaal aangeplant door Willy zelf.

Nadien kregen we een uitgebreide rondleiding in het museum met toelichting door de gastheer, die bij verschillende voorwerpen deskundige uitleg en al eens een fijne anekdote uit zijn hoed toverde. Het ging vooral om gebruiksvoorwerpen uit de jaren vijftig en vroeger, ‘toen de mensen nog werkten met de handen’, komende uit huis, tuin en keuken en diverse ambachten zoals timmerman, schoenmaker, smid, boer, mandenmaker enzovoort. Veel te veel voorwerpen om op te noemen, u moet zelf maar eens een kijkje gaan nemen: dat kan elke eerste zondag van de maand, het hele jaar door, op het adres Rijborgstraat 7 te Wortegem-Petegem.


Naadloos aansluitend bij het museum is het recente boek Oud-Moregem van Willy Dhondt, dat hij in eigen beheer uitgaf. Hij vertelt er over zijn kindertijd aan de hand van enkele markante en kleurrijke figuren die zijn jonge leven hebben bevolkt, zoals Feeltie, Charel, Miedie en de mande-petie.
De verhalen zijn op een bondige, maar trefzekere manier, vaak gedetailleerd en soms met een vleugje dialect, weergegeven en ademen nostalgie en bezieling uit. Omdat ze als het ware geschreven zijn vanop de eerste rij, zijn ze ook heel persoonlijk en dus herkenbaar. Al lezende ga je spontaan mijmeren over taferelen uit je eigen jeugd, of probeer je je een voorstelling te maken van 'de tijd van toen', en dat is niet zo moeilijk want de figuren en taferelen zijn op een heel aanschouwelijke manier voorgesteld, zodat je je een beeld kunt vormen van dat nog niet zo heel verre, maar onherroepelijk voorbijschuivende verleden.
Te koop voor 12 euro bij de auteur. 

donderdag 19 juli 2012

Poëtegem (9)

Bij het afscheid van alweer een uitstekend Hollands dichter

Toen de nacht (Rutger Kopland)

toen het licht van de nacht
duisternis was

het licht van de nacht
ons onzichtbaar maakte
en wij alleen nog stemmen waren
op een bank in de tuin

toen de nacht ons omgaf
en meenam in de duistere vragen
wanneer en waar en wie

toen de nacht een geheim was
dat met de nacht verdween

Leestips (14)

Franziska van Ernst Weiss.
Bohemen, ergens in een klein dorpje begin van de 20ste eeuw. “Een moeder ligt op sterven” en daarmee eindigt het verleden van de zusjes Franziska en Minna. Franziska, 17 jaar jong en een ambitieuze getalenteerde pianiste, beslist haar deel van de erfenis op te eisen en haar geluk in Praag te beproeven. Ze doet er auditie en ontmoet zo haar beschermdame Constanza. Maar ze ontmoet er ook Erwin, een jonge uitvinder zonder veel succes die niet wil dat zij wél een succesvolle carrière maakt. Daarenboven blijft hij afspreken met zijn ex Hedy.
Totaal irrationeel, heen en weer geslingerd tussen haar verliefdheid en haar ambitie loopt de carrière – en het leven – van Franziska in Praag niet over rozen. Hoewel ze blijft vasthouden aan haar droom om door te breken als pianiste weegt de liefde voor haar Erwin zwaar. Ook Constanza moet machteloos toekijken hoe haar talent verloren gaat.
Ernst Weiss slaagde erin een prachtig portret neer te zetten van een jonge, ambitieuze vrouw in de eerste decennia van de 20ste eeuw. “Franziska” kwam uit in 1916 onder de titel “Der Kampf”… een titel die later begrijpelijkerwijze door de uitgevers gewijzigd werd.

Bijdrage door Anne Vanmaercke

vrijdag 13 juli 2012

Bib-nieuws (1)

Bibliotheek van Wortegem-Petegem
Rozenhof 128
Tel.: 055/30.99.84
Fax: 055/30.99.83
e-mail: bibliotheek@wortegem-petegem.be
Ruth Debels, bibliothecaris.
Kristine Deketele, bibliotheekassistent.
In deze nieuwe rubriek komt u aan de weet wat er zoal te gebeuren staat in de bib, zoals bijvoorbeeld

Verwendag 20 oktober 2012

Dit jaar wordt de bibliotheekweek in Wortegem-Petegem feestelijk ingezet met een verwendag waarop iedereen welkom is.
Kom op zaterdag 20 oktober tussen 10 en 12 naar de bib en ontvang een leuke attentie. Daarnaast verwennen we jullie graag met een hapje en een drankje en een heerlijk stukje live muziek van “Amuse-Gueule”.

Bijdrage door Ruth Debels

dinsdag 10 juli 2012

Leestips (13)

Sommige boeken lees je vluchtig (interessante boeken), andere lees je elza = Eerste en Laatste Zin van elke Alinea (overbodige boeken), de meeste lees je met aandacht (boeiende boeken), maar van enkele boeken peuzel je elke zin op alsof het snoepjes zijn die je eerst voorzichtig proeft, daarna wellustig ronddraait in je mond en dan pas doorslikt. Dat zijn de (heerlijke boeken).

De huishoudster en de professor van Yoko Ogawa is een heerlijk boek dat je van begin tot eind in een hartverwarmende leesgreep houdt.
Een jonge vrouw komt met haar 10-jarige zoon via een uitzendbureau als huishoudster terecht bij een oude wiskundeprofessor, wiens geheugen is aangetast na een auto-ongeluk; hij onthoudt maar 80 minuten. Zijn leven wordt beheerst door cijfers, getallen en vierkantswortels. Bij hun eerste ontmoeting vraagt hij bijvoorbeeld niet naar haar naam, maar naar haar schoenmaat en verjaardag, en ziet daar allerlei verborgen betekenissen in.
Langzaam bloeit er een warme relatie op tussen de huishoudster, haar zoon en de professor, die in het teken staat van de wiskunde. Ondanks zijn korte geheugen – elke dag opnieuw leert hij hen kennen – vat hij een speciale genegenheid op voor de zoon, die hij liefkozend Wortel noemt. Samen delen ze ook een voorliefde voor het honkbal.
Dit is een heel aandoenlijk verhaal over een op het eerste gezicht onmogelijk lijkende relatie tussen drie mensen, waarin getallen een pri(e)maire rol spelen. Vaak schrikken wiskundige raadsels in romans potentiële lezers af, maar hier weet de auteur die zo aan te wenden dat ze volstrekt geen belemmering, maar net een pluspunt vormen.
En dan nu, hollen naar bib of boekenwinkel.

maandag 9 juli 2012

Favorieten (2)

Mijn absolute favoriet is de trilogie van Kerstin Ekman: Wolfshuid, Het laatste hout, en Krasloten.

Elk woord, elke zin is een streling voor de geest. Compositie van woorden. Snel lezen zou een zonde zijn. Langzaam genieten is de boodschap. 

Kerstin Ekman beschrijft in een meesterlijke stijl het alledaagse (nu ja…) leven in het onherbergzame hoge noorden van Zweden. In 1916 reist de jonge Hillevi Klarin naar Svartvattnet waar zij een baan aanvaard heeft als vroedvrouw. Het boek beschrijft het barre, harde leven vanuit het standpunt van een zelfstandige, of moet ik zeggen opstandige, jonge vrouw.

In het tweede boek is haar dochter Myrten, tegen de achtergrond van de tweede wereldoorlog, het hoofdpersonage. Het derde boek verhaalt over, hoe kan het ook anders, de kleindochter van Hillevi. Ingefrid Mingus is op zoek naar haar moeder, Myrten, die haar ter adoptie afstond en komt terecht bij Kirstens, de pleegzus van haar moeder, en de kunstenaar Elias Elv die ook al een rol speelt in het tweede boek.



Kerstin Ekman beschrijft op een meesterlijke wijze een vergane maatschappij vanaf het harde, ongenadige leven begin 20ste eeuw tot de leegloop van het noorden in de jaren ’80. De drie boeken kunnen eigenlijk in willekeurige volgorde gelezen worden. Jammer genoeg uitverkocht in de boekhandel, maar wel verkrijgbaar in de bieb en – met veel geluk – in De Slegte.  Nu ik erover schrijf krijg ik zin om de boeken voor de 4de keer te lezen. Dat wordt weer genieten in Italië…


Bijdrage door Anne Vanmaercke

vrijdag 6 juli 2012

Poëtegem (8)

Bij het afscheid van een uitnemend Hollands dichter.

Vooravond (Gerrit Komrij)

Dood is mijn vriend. Nog altijd schijnt de maan
Naar binnen, uit zijn asbak kringelt rook,
er ligt een boek, de radio staat aan.

De rozen die hij kocht zijn nog bedauwd.
Een scheermesje, een spiegel en wat coke
Staan op tafel klaar voor zo meteen.

De kachel doet haar best, maar hij blijft koud.
Alles is nog precies zo om hem heen -
Maar hij is uit de symfonie verdwenen.

Het boek, de maan, de kachel en de rook -
Eens, op een dag, verdwijnt dat alles ook.
Dat is de dag waarop de dood zal wenen.

woensdag 4 juli 2012

Favorieten (1)

In deze nieuwe rubriek komen de beste boeken aan bod, de ultieme leeservaringen, de crème van het boekendom, de top van de taal of van de vertelkunst, het kruim van het geschrevene dat iedereen gelezen wil hebben.
En dan nog blijft alles subjectief.


Reis naar het einde van de nacht van Louis Ferdinand Céline werd gepubliceerd in 1932. Daarin laat Céline, zelf eerst dokter en dan schrijver, zijn alter ego, dokter Ferdinand Bardamu, op een zwartgallige en ironische, maar bovenal erg levendige en onderhoudende wijze te keer gaan tegen de maatschappij. Het is een lang uitgesponnen aanklacht tegen de banaliteit en de zinloosheid van het leven, tegen het pessimisme en het nihilisme van de wereld.

De lange, koortsachtige reizen die Bardamu onderneemt, zijn evenveel manieren om op sarcastische, maar smaakvolle wijze enkele maatschappelijke uitwassen aan te klagen. Hij trekt als onwetende, aanvankelijk enthousiaste soldaat naar wereldoorlog I, maar ervaart al vlug de absurde waanzin ervan. Daarna trekt hij op reis door Afrika waar hij frontaal botst op het brutale kolonialisme. Op zijn reis door Amerika trekt hij van leer tegen het kapitalisme en de grootstedelijke onverschilligheid, maar net zo goed ontdekt hij er de liefde. Terug in Parijs zet hij zich af tegen de domheid en het egoïsme van de mens.

Tegenover zoveel afkeer van de mens en de wereld, staat het mededogen dat hij als arts ontplooit voor de arme, uitgebuite sukkelaars, die hij als dokter zelfs kosteloos verzorgt. Het is die mix van ruig pessimisme en ontroerende menselijkheid die van De reis een heerlijke leeservaring maakt.

Wat het boek echter naar een uitzonderlijke literaire hoogte stuwt, is de volstrekt aparte stijl. Céline gebruikt de spreektaal van de gewone man. De vele weglatingen – de fameuze drie puntjes (…) die zijn handelsmerk zijn geworden –, de korte zinnen, de overdrijvingen, de eerlijke en ongezouten uitlatingen zorgen ervoor dat het verhaal op soms ontroerende, vaak flamboyante, maar altijd zeer plastische wijze en in sneltreinvaart voortdendert.

Vier jaar na dit ontegensprekelijke meesterwerk schreef Céline een tweede toproman Dood op krediet. Het zijn die beide werken samen die hem een uitzonderlijke plaats geven in de Franse en de wereldliteratuur. Nog enkele jaren later schreef hij verschillende antisemitische pamfletten, wat hem ook een erg controversieel etiket opleverde. Desondanks blijven zijn twee meesterwerken tot vandaag staan als een huis.

Mooie woorden (10)

Verdienstelijke pogingen – in deze rubriek zijn pogingen altijd verdienstelijk – van Luc en Hilde geven al de juiste richting aan, maar nieuwkomer Geert wordt een te duchten concurrent en gaat deze week lopen met de ‘oppergaai’. Terwijl Luc met ne raren aardigaard de publieksprijs ontvangt.

De wiepgoi = ne raren aardigaard, rare kwast, onnozelaar, domoor, slungel steekt de kiskemoirtie = uitgeholde biet met daarin een kaars (ter gelegenheid van Sint-Maarten) aan met stekskies = lucifers en loopt ermee over de weelink = voetwegel om de kinderen schui = bang te maken.

Het raadseltje voor deze week:

Op den eudelte = ? stonden tussen de baloten = ? ne poinder = ? en ne kaba = ? vol mee irreweetn = ?