De Franse schrijver Sylvain Tesson trekt zich in 2010 een half jaar terug in een blokhut aan de rand van het Bajkalmeer in Siberië. Zes maanden in de Siberische wouden is het verslag dat hij dagelijks bijhoudt van zijn tot de verbeelding sprekende, maar eenzame verblijf op die extreme plek.
Hij heeft zich goed voorbereid met voldoende proviand en boeken, hij krijgt geregeld bezoek van vrienden en buren (die wel op een paar honderd kilometer afstand wonen), hij trotseert stormen, hij doet uitstappen met zijn honden, hij gaat vissen en kapt brandhout, en het gaat sowieso om een tijdelijk verblijf. Dit maakt dat het allemaal wat minder heroïsch is dan je zou kunnen denken. Niettemin is het overleven in die barre kou midden in een niet erg gastvrije natuur geen klein bier. Het lang alleen zijn werpt een mens terug op zichzelf en zijn innerlijk leven, waarvan Tesson zich afvraagt of hij dat wel heeft.
Filosofische bespiegelingen over het leven en de natuur, persoonlijke ontboezemingen en citaten uit de boeken die hij leest, worden overgoten met liters wodka en sigarenrook. “Een sigaar en wodka, ideale metgezellen voor als je moet schuilen. Het is het enige wat arme sloebers en eenlingen nog rest.”
Soms krijg je het heerlijke gevoel dat je mee in de warme blokhut zit te luisteren naar een wijze mens met interessante ideeën en vragen. “Zou echte liefde niet inhouden dat we juist datgene liefhebben wat volstrekt anders is dan wij? Niet een zoogdier of een vogel, die nog te veel verwant met ons mensen zijn, maar een insect, een pantoffeldiertje.”
Zes maanden in de Siberische wouden is een aantrekkelijk boek met wijsheden en overpeinzingen allerhande, dat vlot wegleest in winter én zomer. Interessant is dat er ook een filmpje is gemaakt van Tesson in zijn blokhut. Leuk om naar te kijken, maar doe het pas na lezing van het boek.
