Poëtegem (36)

Ballade (Daan Zonderland)


Een elfje liep door Sprookjesland
met een twaalfje aan d’r hand.

De elfenkoning zag hen gaan
en sprak de twaalf verbolgen aan.

Mijnheer, hoe waagt een twaalf als gij
te vrijen met een elf van mij?

Zo iets is hier nog nooit gezien,
zelfs met geen negen of geen tien!

De jongen zei: Vorst, permitteer
dat ik mij even opereer.

Hij sneed een stukje uit zichzelf,
toen was de twaalf nog slechts een elf.

De vorst schreed voort, hij was voldaan.
Het elfje zag haar jongen aan.

Het elfje zag haar jongen aan
en schreiend is het heengegaan.

Bijdrage door Geert

Leestips (59)

Hubert Mingarelli – Een maaltijd in de winter

Wat doet het met een mens als hij elke dag tegen zijn zin joden moet doodschieten?

Een Duitse legereenheid kampeert op de winterse, Poolse vlakte om er gevangenen af te maken. Drie soldaten zijn het fusilleren moe en worden er op hun eigen vraag op uit gestuurd om verstopte joden te vangen. Urenlang dwalen ze door de ijskoude vlakten en bossen. Ze kennen elkaar door en door, communiceren met weinig woorden. Ze denken aan vroeger, aan thuis, aan hun dromen.

In een schuilplaats in het bos vinden ze een jood, die ze meenemen. Onderweg rusten ze uit in een verlaten huis en nemen de tijd om zich op te warmen en wat te eten. Als ze uiteindelijk ook de jood laten delen in hun maaltijd, komen ze in een lastig parket. Als ze hem meenemen om te laten executeren, zullen ze de volgende dag, als beloning, weer naar buiten kunnen, waar het toch wat minder onaangenaam toeven is dan binnen de kazerne. Als ze hem laten lopen, zullen ze opnieuw aan de executies moeten deelnemen, maar zullen ze ten minste met een zekere opluchting kunnen terugdenken aan de ene die ze hebben gered. Om deze laatste gedachte is het Mingarelli te doen. Met een heel precieze pen schotelt hij de soldaten – en met hen ook de lezer – dit zware gewetensdilemma voor. 

Een erg indringend verhaal dat aan de ribben blijft plakken.

Mooie zinnen (18)

Er zijn altijd dingen in het leven die te ingewikkeld zijn om uit te leggen, in welke taal dan ook.

(Haruki Murakami)

Goede boeken (30)

 **

Een man komt gebroken terug uit de Tweede Wereldoorlog en denkt dat hij een kanarie is. Prachtig boek, mooie film.
 

Mooie woorden (49)

-          Kijkt doir, zeitie, azuu een schuun wijf.

-          Ela ela, ge moet gij azuu nie noir de meiskies kijkn, zan.

-          Zoek gien keure en, peisde?

-          Seg, uurek ui nog?

-          Moir zoetse to, kbennekik ui moir ant plogn zan.

-          Och gije plogstok, gij.

-          Ze nes mij pertang nie vrende.

(Baffe!)

In vertaling levert dat deze mooie (maar bijlange niet zo mooi als de originele) conversatie op:

-          Kijk daar, zei hij, zo’n mooie vrouw.

-          Hela, hela, jij moet niet zo naar de meisjes kijken, hoor.

-          Zou ik geen kans maken, denk je?

-          Zeg, hoor ik je nog?

-          Maar liefje toch, ik ben je maar aan ‘t plagen, hoor.

-          Och, plaaggeest die je bent.

-          Ze is mij nochtans niet vreemd.

(Bam!)

In de reeks Zuidwestoostvlaamse gezegden, deze week:

-          Kroize zei dn oize en ie kreeg en scheute in zeen bloize