zaterdag 28 april 2018

Oude woorden (42)


Op de bonnefooi: in goed vertrouwen, op goed geluk

Ik ben er op de bonnefooi heengegaan, maar dat heb ik me algauw beklaagd, want het stonk er als de pest en er lagen overal schooiers in het rond.

donderdag 26 april 2018

Mooie zinnen (107)


Er zijn in de wereld veel troosteloze dingen, maar weinig dingen zijn zo troosteloos als ’s ochtends in je eentje wakker worden in een lovehotel.
(De moord op Commendatore, Haruki Murakami)

woensdag 25 april 2018

19 april 2018


Een doodgewoon leven van de Tsjechische auteur Karel Capek werd op deze blog al eens besproken, en wel als Leestip 152.
Het gaat over een keurige man en zijn erg doodgewone leven. Nadat hij in deel I dat leven uit de doeken heeft gedaan, blikt hij er in deel II uitgebreid op terug. En daar komt de kat op de koord. Want zo rechtlijnig, voorbeeldig en doodgewoon bleek dat leven op het tweede gezicht toch niet te zijn. Bij nader onderzoek komen er verschillende, ook minder nobele kanten van zijn persoonlijkheid aan het licht. Zo zijn er de doodgewone en gelukkige man, de man met de ellebogen die hogerop wil raken, de hypochonder, de dichter, de romanticus. Allemaal delen van dezelfde persoon, allemaal levens van zijn verschillende persoonlijkheden als het ware. En naast die deellevens zijn er dan ook nog eens de ogenschijnlijke of gedachte, maar niet geleefde levens.
Het komt er in feite op neer dat elk mens verschillende aspecten of verschillende ‘ikken’ in zich draagt. Alsof we allemaal een beetje schizofreen zijn. Het zijn dan vooral de omstandigheden en natuurlijk het toeval die bepalen welke ik op welk moment de bovenhand haalt.

We schreven al lovend over dit boek, dat over de fictie van ons leven gaat, over de verschillende kanten van onze persoonlijkheid, die we allemaal hebben, maar niet altijd graag willen (h)erkennen. Dat is de sterkte van Capek: heel accuraat weet hij het gewone op een ongewone manier weer te geven.

Leesgegroet herkende zich grotendeels in de wereld van Capek. Het eerste deel waarin het gewone leven wordt verteld, kon qua stijl en vorm, en ook inhoudelijk op veel belangstelling en goedkeuring rekenen. Het tweede deel waarin dieper wordt ingegaan op dat leven, werd door sommigen ervaren als wat ondoorgrondelijker, wat slepender, soms wat langdradiger. Niettemin is net dat gewetensonderzoek het boeiendste onderdeel. De wijze waarop Capek zijn protagonist zichzelf onder de microscoop laat leggen, is schitterend. De wijze waarop hij tot zijn, soms pijnlijke, bevindingen komt, is ontluisterend. Het is dan ook vooral de eerlijkheid van zijn introspectie die treft.
Toeval en gewoonte spelen een hoofdrol in het leven dat hier wordt beschreven – of liever: de levens – en, laten we eerlijk zijn, ook in ons leven, en in deze al bij al toch schitterende roman.

dinsdag 24 april 2018

Quotes (131)


Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan.
(Kader Abdollah)



maandag 23 april 2018

Poëtegem (127)


Onder de appelboom (Rutger Kopland)


Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en ver weg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

zaterdag 21 april 2018

woensdag 18 april 2018

Mooie berichten (81)


FRANS EN VLAAMS


Vanden Bosj, Vermeersj, De Backère en De Costère: freelancejournalist Luckas Vander Taelen luistert elke dag trouw naar de RTBF, de Franstalige publieke omroep in België, en rapporteert hoe Engelse en Nederlandse namen er worden uitgesproken.

dinsdag 17 april 2018

Oude woorden (41)


Epibreren: niet-bestaand werkwoord dat verzonnen is door Simon Carmiggelt en zoveel betekent als: niet nader gespecificeerd werk verrichten dat heel voornaam lijkt, maar niets voorstelt.

De leerling hing achterover op zijn stoel en epibreerde door te doen alsof hij iets uitrekende op zijn rekenmachine.