Leestips (81)

Gelezen: Max Blecher Gelittekende harten, uit 1938, uit het Roemeens vertaald door de onvolprezen gouddelver Jan H Mysjkin. Blecher stierf (mei 1938) op 29-jarige leeftijd aan ruggenmerg-tbc, na 10 jaar sanatorium. De roman speelt zich af in zo'n sanatorium in Berck, Frankrijk. Het is een onthutsend, aangrijpend soms bijtend hilarisch verhaal van ziekte, dood, liefde, eros, solidariteit... zonder de opstandigheid die men zou kunnen verwachten. De auteur heeft het graag over de ‘alledaagse onwerkelijkheid’. Niet opbeurend, wel zeer sterk!

“Er zijn eenvoudige momenten in het bestaan, banale momenten van eenzaamheid, die overal kunnen voorkomen, ook op straat, wanneer de atmosfeer van de wereld plotseling verandert en abrupt een nieuwe betekenis krijgt, die zwaarder en vermoeiender is.” p.63

“Ik besefte toen pas echt dat de dingen en de decors waarin de mensen hun meest vertrouwde en meest wezenlijke uren doorbrengen in wezen niemand toebehoren... De mensen passeren er, meer niet...” p.211

In het Dagboek van Mihail Sebastian lezen we op 5 juni 1938 :

“Blecher is gestorven. Ik dacht niet langer aan zijn dood die eindelijk erbarmen met hem had, maar aan zijn leven dat mij rillingen bezorgde. Zijn leed was te groot om medelijden of tederheid te kunnen aanvaarden.” p.189

Bijdrage door Luc Denorme

Mooie spreuken (30)

Kwaakt de kikker in het riet, dan gaat het regenen, of niet.

Leestips (80)

Sunset Park van Paul Auster

In het crisisjaar 2008 worden in Amerika veel mensen uit hun huis gezet. Miles Heller is de man die die huizen moet leeghalen, en hij maakt daarvan gebruik om foto’s te nemen van achtergelaten spullen. Hij voelt zich schuldig over de dood van zijn stiefbroer, heeft geen contact met zijn ouders, maar wel een relatie met een minderjarige Cubaanse en vlucht daarom naar New York uit schrik voor vervolging. Daar komt hij terecht in een kraakpand in Sunset Park, waar zijn oude vriend Bing samenwoont met nog enkele anderen, en een Ziekenhuis voor Kapotte Dingen heeft geopend.

Auster beschrijft de ingewikkelde levens en verledens van al die mensen met het gemak van een alom aanwezige toeschouwer, en zoals gebruikelijk voor hem, met talloze verwijzingen naar film, media en literatuur. En met aandacht voor “de vrijwel onzichtbare details van alledaagse zaken” zoals hij een personage het laat verwoorden.

Ietwat moeilijke, maar mooie roman over het leven van de mens, met oog voor rust, bespiegeling en voor de kleine details.