Poëtegem (98)

Goede boeken (71)

***

De materialistische maatschappij zat, trekt Chris MacCandless de wildernis van Alaska in en probeert er te overleven. Prachtig boek van Jon Krakauer. Eveneens schitterend verfilmd door Sean Penn.

Mooie berichten (50)

SHAKESPEARE

Manager was een van de vele woorden die William Shakespeare aan de Engelse taal toevoegde. En er zijn nog veel meer.

Quotes (95)

Trump is een complete onbenul, een megalomane narcist, een rancuneuze en impulsieve driftkikker, maar
bovenal een demagogische windhaan en kazakkendraaier. Hitler of Lenin waren gevaarlijk door hun ideologie, Trump door zijn complete gebrek daaraan.
(Maarten Boudry, filosoof UGent)

Mooie woorden (88)

-          Goi gij de stoove omsteekn?

-          Jok, moir ge zoet beetr iest mee de kootrirre de boite uitkuisen.

-          Besant da messchien?

-          Joit. Passeerde weke ek oirdig gevoirn. De stoove zot vul mee outskolle oizek ze omstook en almenekier stond 

        meen oir in brande.

-          Ha ja, kzoe tons beetr da dinks der iest allemolle uitolln.

-          Kzoe da wel doen moestek van ui zeen.

Geert says:

-          Ga jij de kachel aansteken?

-          Ja, maar je zou beter eerst met de pook de binnenkant uitkuisen.

-          Maakt dat iets uit dan?

-          Ja. Vorige week heb ik wat meegemaakt. De kachel zat vol houtskool toen ik hem aanstak en opeens stond mijn haar in brand.

-          Ach zo. 'k Zou dat er dan beter eerst allemaal uithalen.

-          Ik zou dat wel doen, als ik jou was.

In de reeks ‘smerige conversaties’, deze week:

-                    Woirvan zeen ui schoens zuu smirig?

-                    Ke gistren mee de kinderfetuure over de graveeboine geluupn, en die lag vul mee mooze.

-                    Kben gezeneerd in ui ploitse.

-                    Ge moet nui nie overdrijvn, en.

-                    Ge moet ui schoens insmirn mee schoenblink.

-                    Se, gije zandoirm.

-                    De mensn goin pijzn damme in een brakke weunn.

-                    Loit ze pijzen dan ze willn, de mensn. Ik goi gienn ommetoer doen veur de mensn ulder uugn.

Mooie zinnen (73)

Als je mensen nodig hebt, is het altijd hetzelfde liedje, dan moet je ze verdragen.

(Het voorgevoel, Emmanuel Bove)

Mooie berichten (49)

HOOFDREKENEN

Goed rekenen begint bij goed cijfers kunnen lezen. De nationale voetbalploeg van Roemenië heeft de shirtnummers vervangen door rekensommen.

12 januari 2017

Om het nieuwe jaar in te zetten, lazen we Schaduwkind van P.F. Thomése. Schaduwkind is een heel persoonlijke ontlading over het verlies van zijn dochtertje Isa.

“Waar ze nooit was, daar zal ze altijd blijven.”

Een verslag kun je het niet noemen, veeleer is het is de verwerking van een verlies, een zoektocht naar troost in de taal, naar betekenis en houvast, een poging om het onnoembare te benoemen. In aangrijpende bewoordingen probeert Thomése de ontregeling van zijn bestaan in zinnen te vatten. Wie een dergelijk verlies heeft gekend, herkent allicht de verbijstering en de machteloosheid, het eindeloze verdriet van de schrijver: “Alles wilden we begrijpen, in elk feit zochten we houvast tegen het vallen. In het peilloze niets.”

Wat er precies is gebeurd, komen we niet te weten. Hoe oud het kindje is geworden, hoe de moeder omgaat met het verlies, wat de omgeving denkt, daar gaat het maar in mindere mate over. Dit boek is vooral een hoogstindividuele poging in woorden uit te drukken wat de schrijver voelt bij dit immense verlies. In feite is het een poëtische ontboezeming, een langgerekt gedicht, het staat niet met de voeten in de aarde, het zweeft er een eindje boven.

Zo’n diepgravend boek ontlokt natuurlijk verschillende reacties. De een vindt het prachtig geschreven en een troost voor het gemoed. De ander vindt het te poëtisch en dus te vaag, nog een ander net iets te persoonlijk om zomaar te delen met de rest van de wereld. Een terechte opmerking is bovendien dat als je net zwanger bent of je bent een jonge ouder, dan wil je niet graag lezen over een dergelijk verlies. Dan komt het allemaal wat te dichtbij en leg je automatisch een link naar je eigen situatie, terwijl je daar helemaal geen behoefte aan hebt. In ieder geval komt de auteur alle respect toe bij de poging om zijn verlies een plek te geven.

Zorgde het eerste boek van 2017 voor verschillende meningen en een diepgravend gesprek, in ieder geval was het duidelijk dat de schrijver met zijn worsteling met de taal en de dood een gevoelige snaar weet te beroeren.