De tuinman en de dood (P. N. Van Eyck)
Vanmorgen liep mijn tuinman, wit van schrik
mijn kamer in: heer, heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij, daar stond de dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan
Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)
heb ik in ‘t cederpark de dood ontmoet
Waarom, zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt
Hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd ?
Glimlachend antwoordt hij: geen dreiging was 't
waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast
Toen ik 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten