In De vette jaren beschrijft Chan Koonchung de toekomst van China. Hoewel… toekomst?Het wordt omschreven als de Chinese George Orwell omdat het over de toekomst gaat, maar persoonlijk vind ik dit niet. Orwell beschreef een angstaanjagende toekomst. Dit boek beschrijft een angstaanjagend heden. Het boek zelf is verboden in China, maar beschrijft op een schitterende en toegankelijke manier het leven in een eenpartijstaat.
Het verhaal gaat over een aantal Chinezen wiens wegen elkaar kruisen. Twee van hen zijn op zoek naar de “verloren maand”. De maand tussen het uitbarsten van de wereldwijde economische crisis in 2008 en het officiële begin van de Gouden Jaren van China is gewist door het politieke systeem. En dan is er Lao Chen, het hoofdpersonage, dat voor keuzes komt te staan. Lao Chen, schrijver van beroep, woont in geluksdorp nummer 2. Net zoals al zijn landgenoten gaat het hem goed: hij loopt de hele dag met een glimlach rond, voelt zich gelukkig, en heeft alles wat hij begeert. Tot hij zijn oude vlam Xiao Xi toevallig ontmoet in het park. Zij stelt zich vragen bij de collectieve gelukstoestand in China en bij het collectieve geheugenverlies van de Chinezen. Lao Chen twijfelt: Xiao Xi opzoeken en allicht in de problemen geraken door haar dissidente activiteiten, of verder het hoofd in het zand steken?
Het boek verhaalt niet alleen het leven van de gewone Chinees, maar is ook een aanklacht tegen de internationale politiek, de onderdrukking, het hersenspoelen. Het doorprikt de ballon (die wij allen helpen oplaten door vooral goedkoop-uit-China aan te kopen) maar het legt ook de mechanismen erachter uit zonder grote woorden. Het boek baseert zich op heel wat actuele en historische feiten en bouwt daarop verder. "Vandaag zijn we voor 90% vrij. Is China wel klaar voor die andere 10%?" Hopelijk kan dit boek jou even hard boeien als het mij boeide!
Bijdrage door Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten