Leestips (22)

Haal mensen uit hun beschaving, plaats hen in de natuur die hen vijandig is, lever hen uit aan the struggle for life, om te overleven, met en tegen zichzelf, en zie ... het beest in de mens? de mens in de mens?

Minstens drie auteurs waagden zich aan dergelijk verhaal, en met succes. Ik denk aan Moi qui n’ai pas connu les hommes / Ik die geen man gekend heb, van ‘onze’ Jacqueline Harpman (mag ik een franstalige Belgische (grote) schrijfster nog de ‘onze’ noemen?) , aan The road / De weg van Cormac McCarthy, en nu aan Dit zijn de namen van Tommy Wieringa.

Deze laatste vertelt over een groep vluchtelingen, die verraden worden door mensenhandelaars die hen droppen in de steppe en hen een ander land beloven dat ze niet vinden. De stroper, de lange man, de vrouw, de jongen... slagen er met bovenmenselijk lijden en meer dood dan levend in een grensstad te bereiken waar ze worden gevangengezet en beschuldigd van moord. De politiecommissaris van deze Oosteuropese stad vol corruptie - urban jungle - is op zijn manier op zoek naar de mens in zichzelf, zijn naam, zijn herkomst (joods?). Een tocht door de steppe, door de woestijn en door het verleden naar een identiteit, een zin van het leven.

Drie fabels, driemaal een huzarenstukje dat geen echte antwoorden geeft, maar de lezer opzadelt met vragen. Ze verdienen alle drie herlezen te worden. Misschien worden ze ooit onderworpen aan een diepgaander vergelijkende studie. Hoe dan ook, Tommy Wieringa tilt zichzelf met deze nieuwe roman – twee afwisselende verhaallijnen die niet zonder humor op het einde samenkomen – op een hoog niveau en moet geenszins onderdoen voor zijn twee grote collega’s. Te lezen!

Bijdrage door Luc