Leestips (59)

Hubert Mingarelli – Een maaltijd in de winter

Wat doet het met een mens als hij elke dag tegen zijn zin joden moet doodschieten?

Een Duitse legereenheid kampeert op de winterse, Poolse vlakte om er gevangenen af te maken. Drie soldaten zijn het fusilleren moe en worden er op hun eigen vraag op uit gestuurd om verstopte joden te vangen. Urenlang dwalen ze door de ijskoude vlakten en bossen. Ze kennen elkaar door en door, communiceren met weinig woorden. Ze denken aan vroeger, aan thuis, aan hun dromen.

In een schuilplaats in het bos vinden ze een jood, die ze meenemen. Onderweg rusten ze uit in een verlaten huis en nemen de tijd om zich op te warmen en wat te eten. Als ze uiteindelijk ook de jood laten delen in hun maaltijd, komen ze in een lastig parket. Als ze hem meenemen om te laten executeren, zullen ze de volgende dag, als beloning, weer naar buiten kunnen, waar het toch wat minder onaangenaam toeven is dan binnen de kazerne. Als ze hem laten lopen, zullen ze opnieuw aan de executies moeten deelnemen, maar zullen ze ten minste met een zekere opluchting kunnen terugdenken aan de ene die ze hebben gered. Om deze laatste gedachte is het Mingarelli te doen. Met een heel precieze pen schotelt hij de soldaten – en met hen ook de lezer – dit zware gewetensdilemma voor. 

Een erg indringend verhaal dat aan de ribben blijft plakken.