Jeroen Brouwers Datumloze
dagen
Vader woont alleen in het bos en blikt terug op zijn leven en zijn
vaderschap. Lang geleden was hij ongewenst getrouwd met Myriam, met wie hij de ongewenste
zoon Nathan kreeg. Tussen al zijn wroeging en schuldgevoel door vertelt hij over
zijn herinneringen aan ontmoetingen met zijn zoon Nathan, die ondertussen muzikant
is geworden. De ontmoetingen – veeleer afwijzingen – waren schaars, zelfs zo
dat hij hem soms niet eens herkende.
Nadat hij is hertrouwd, krijgt hij het bericht van zijn ex dat Nathan
al acht maanden in het ziekenhuis ligt te sterven. Als hij daar op bezoek gaat,
stelt Nathan hem de moeilijkste vraag van zijn leven.
Datumloze dagen is een supersomber verhaal over een totaal
mislukte vader-zoonrelatie. De tekortgeschoten en oversekste vader moddert maar
wat aan; hij loopt zijn pik achterna en neemt geen verantwoordelijkheid op in
het leven. De zoon leidt zijn eigen vaderloos leven tot hij ongeneeslijk ziek
wordt. Pas helemaal op het einde komen de twee echt bij elkaar en stelt de zoon
de vader voor zijn verantwoordelijkheid.
De meeste lezers waren in hun schik met deze Brouwers, doch niet
iedereen. Over de inhoud was er weinig onenigheid: een sterk uitgebouwde en herkenbare
vaderfiguur wiens schaamte, verdriet en angst zo uit de bladzijden puilden. De relatie
met zijn ongewilde zoon die aanvankelijk zelfs een beetje warmte vertoonde,
maar algauw de dieperik inging.
Vorm en stijl konden niet alle lezers bekoren. De meerderheid had
duimen en vingers afgelikt bij het lezen van de lange beschrijvingen, voor de
minderheid echter stonden er te veel overbodige zinnen in.
Brouwers is een schrijver met een geheel eigen stijl die dus
controverse oproept. Als die je ligt, ben je fan, zo niet, dan was dit het
laatste boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten