Willy Vlautin,
bij ons al langer bekend – en bemind – van De ruwe Weg (Leestips 1), schreef in 2013 Noordwaarts. Het verhaal gaat aldus:
Allison Johnson is 22 en zwanger van haar vriendje Jimmy Bodie. Samen
leven ze aan de zelfkant van de Amerikaanse maatschappij. Hij is werkloos en
gewelddadig, zij is volgzaam en drinkt. Hun relatie is – hoe kan het anders – geen stichtend voorbeeld, en hun leven is
even troosteloos als uitzichtloos. Jimmy leeft van kleine criminaliteit en
verkeert in een ruig milieu van drugs en drank. Alles is slecht en iedereen is
een idioot en hij wil naar het Noorden. Dat soort stoerdoenerij.
Allison heeft nog een moeder en een zus, maar aan hen heeft ze niet zo
veel. Wie er wel in slaagt haar op te peppen, is haar denkbeeldige vriend, de
acteur Paul Newman, haar steun en toeverlaat, en haar tegengif voor Jimmy: “Er is geen plek waar geen
idioten zijn en dood en geweld en verandering en nieuwe mensen.”
De relatie met Jimmy kotsbeu, trekt Allison er alleen op uit naar Reno.
Ze staat haar zoontje af voor adoptie, werkt hier en daar, maar als Jimmy haar
op het spoor komt, slaat de schrik haar om het lijf. Met de hulp van Paul
Newman en enkele vriendelijke medemensen slaagt ze er min of meer in zichzelf
uit de Amerikaanse klei te trekken.
In heerlijke, korte hoofdstukjes leren we het meisje in de marge van de
maatschappij kennen. Gaandeweg en op een haast aandoenlijke manier krijgen we
een zicht op haar moeilijke leven, haar verkeerde vrienden en haar moedige strijd.
Het is vooral haar kwetsbaarheid die aangrijpt, en ondanks dat haar wil om iets
van haar leven te maken, al is het niet zeker of ze daarin zal slagen. Met haar
leven wil je niet ruilen, haar aan je hart drukken en een beter leven toewensen
zoveel te meer.
Bij dit boek hoort een cd met de soundtrack van het verhaal, een hoogst
uitzonderlijk gebruik waar alleen Vlautin in slaagt omdat hij naast auteur ook
muzikant is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten