Taboe van Ferdinand von Schirach is een zeer
merkwaardig verhaal over Sebastian von Eschburg die al heel jong zijn vader
verliest door zelfmoord, terwijl zijn moeder nogal afwezig blijft en daarover
niet wil/kan praten. De jonge Sebastian gooit zich dan maar op de fotografie,
en weet daar ook hoge ogen mee te gooien. Hij heeft een speciaal oog voor licht
en kleuren en een onweerstaanbare hang naar schoonheid in kleur en beeld.
Met Sofie knoopt hij een relatie aan, die tot zijn eigen verbazing
redelijk normaal verloopt, wat met zijn verleden niet vanzelfsprekend is. Als
Eschburg wordt beschuldigd van de moord op een jonge vrouw, neemt advocaat
Biegler zijn verdediging op. Probleem echter is dat er geen lijk te vinden is.
Dit is geen ordinaire thriller, wel een vreemde kruising tussen
misdaad- en psychologische roman.
In zijn heldere stijl, met korte, krachtige zinnen van alle
overbodigheid ontbloot, weet von Schirach tot het einde toe een beklemmende
sfeer op te hangen, waaruit je na lezing maar met moeite kunt ontsnappen. Lezen
dus, dit boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten