Mevrouw Saeki
glimlacht, heel even maar – een glimlach die nog even om haar mondhoeken blijft
zweven, die doet denken aan water dat op een hete zomerochtend over straat is
gesprenkeld en in kleine kuiltjes nog niet helemaal is opgedroogd.
(Kafka op het strand, Haruki Murakami)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten