Quotes (57)

Dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen.
(Heinrich Heine)

Goede boeken (47)

**

Beklemmende thriller over een moord in de onderbuik van Japan.

Mooie spreuken (23)

Vreemdgaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen.

Mooie woorden (60)

-          Millenondedzju, wa gome nui krijgn?

-          Dakket ni en wee, jong...

-          Joajoa…, tes al da nie...

-          Joajoajoa…, tes van da kind zonder uufd...

-          Kzegge, kgoit goin zeggn...

-          Verdokelingn, wa goi da were mokn?

-          Joa joaaa…, en azuu newoir...

-          Verdeme, kpeize dat goi snuien...

-          Godvermiljaarde, zoedet peizn, jogt?

-          Joa joaaa, azu gepeist, azu vergoin...

-          Ah tzal nog goin beetren...

-          Nienient, jong, volgens mij goit smuurn...

-          Eh kzaluigoinèn...

-          Joa, van nui vuurt...

-          Tzal ui voiren...

Vaste commentator in deze rubriek Geert vervangt alle uitroepen van verbazing/ontzetting door verdorie en komt zo tot een haast perfecte vertaling (voor zover zo’n absurde conversatie perfect vertaalbaar is):

-          Verdorie, wat krijgen we nu?

-          Dat ik het niet weet, joh.

-          Ja, ja…, 't is allemaal dat niet...

-          Ja, ja, ja…, 't is van dat kind zonder hoofd...

-          'k Zeg bij mezelf, ik ga het gaan vertellen...

-          Verdorie, welk weer gaat het worden?

-          Ja, ja…, en zo, nietwaar...

-          Verdorie, 'k denk dat het gaat sneeuwen...

-          Potverdorie, zou je denken, ja?

-          Ja, ja. Zo gedacht, zo vergaan...

-          Ah, 't zal nog gaan beteren...

-          Toch niet, joh, volgens mij is er mist op komst...

-          Wel heb je me nou...

-          Ja, van nu af aan...

-          Dat zal moeilijk worden...

En iets makkelijkere opgave is deze:

-          Dirreweetn in uien irreweetkeldre ziender moir vort uit.

-          Ze zeen pertank gieltegansn ves.

-          Edder altemets wa zeit ip gestreujd?

-          Nienek gij, wilde dak gereneweerd ben meschien?

Mooie beelden (68)

20 mei 2015

Allemaal samen en elk apart lazen we met Leesgegroet De verzamelaar van John Fowles. Daarin wordt een ouderloze en zwaar gestoorde psychopaat opgevoerd die vlinders verzamelt, de loterij wint, en dan maar in de ban raakt van het onbekende, maar voor hem hemels mooie meisje Miranda. Na een lange en zeer minutieuze voorbereiding ontvoert hij haar en houdt haar gevangen in de kelder van zijn afgelegen huis dat hij speciaal met dat doel van zijn loterijgeld heeft gekocht en ingericht. Het is hem niet te doen om seks of pijn of ander misbruik. Neen, hij behandelt haar goed, geeft haar volop te eten en koopt alles wat ze hebben wil.

Zelf zegt hij daarover: “Wat zij geen moment snapte was dat het mij om het hebben ging. Het was genoeg dat ik haar had. Verder hoefde er niets te gebeuren. Ik wilde haar alleen maar hebben, veilig opgeborgen, eindelijk.”

Het enige wat zij wil, is natuurlijk ontsnappen, maar dat lukt niet. Ook al spreekt ze een hele trukendoos aan om dat toch te proberen: baas of therapeut spelen, lief zijn, vechten, misleiden, charmeren en smeken, tot verleiden toe. Zo wordt haar gevangenschap een lange lijdensweg, met maar heel af en toe een sprankeltje hoop. Op ontsnapping dan.

In deel 1 van het boek vertelt de ontvoerder – door Miranda de Calibaan genoemd, naar Shakespeares The Tempest, dat verrassende gelijkenissen vertoont met dit boek – zijn stuk van het verhaal. Halfweg keren de rollen om en wordt dezelfde lijdensweg herschreven, maar dan vanuit het standpunt van de ontvoerde Miranda. Ze heeft het niet alleen over haar gevangenschap en al haar ontsnappingspogingen, maar ook over haar relaties met haar familie en ene G.P. op wie ze verliefd was.

De verzamelaar is geschreven in 1963. Dus in het tijdperk voor er nog maar sprake was van Dutroux, Priklopil en andere Fritzls. Maar het doet er uiteraard aan denken. Aan de gruwel en de horror, die niet alleen in de boeken voorkomen. Fowles heeft Miranda als het ware zo lang in de kelder laten zitten om de gedachten en handelingen van zijn beide protagonisten te kunnen doorgronden, en dat heeft hij met verve gedaan.

Het boek had ons allemaal met een rillerig gevoel achtergelaten. Goed geschreven en helemaal uitgepuurd en zo, maar ook huiveringwekkend. Te bedenken dat een mens tot zulke barbarij in staat is. De bespreking ging dan ook naadloos over in gedachten en bedenkingen over de Dutrouxs van deze wereld, over gezinsdrama’s, kindermoordenaars en amants fous.

Conclusie: een geslaagde leeservaring, maar wat zwaar op de maag.

Poëtegem (53)

Denken (Toon Hermans)

Eerst dacht ik: 'niet aan denken',

Dat heb ik toen gedaan,

maar twee seconden later,

dacht ik er tòch weer aan.

Nee, zo eenvoudig is dat niet,

want weet je, wat je doet,

je denkt er óók aan als je denkt
dat j'er niet aan denken moet.

Leestips (75)

Tweede leven van S J Watson is de opvolger van Voor ik ga slapen dat we lang geleden in Leestips (17) terecht een ‘debuutroman van formaat’ noemden. Met zijn tweede leven is Watson er niet echt in geslaagd een waardige opvolger te componeren. Het boek verzandt in clichés en raakt verstrikt in een langdradig plot en verwordt zo tot een ‘literaire thriller’ van dertien in een dozijn.

Nadat haar zus Kate dood is gevonden, ontdekt hoofdpersoon Julia het dubbele (online) leven dat ze leidde. Ze gaat zelf op zoek naar dader en oorzaak via datingsites en valt ziende blind voor de charmes van ene Lukas, die haar meesleept in een gevaarlijke en ongezonde affaire.

Julia is veel te goedgelovig en braaf om als hoofdpersonage een boek te schragen en dragen. Daarbij komen de andere personages evenmin goed uit de verf. Het verhaal zelf is weinig geloofwaardig en flauw, Julia is zwak, ze vertrouwt alles en iedereen, ook online. Nogal naïef loopt ze verloren in een kluwen van bedrog en leugens. Net als het boek. Geen aanrader dus.

Quotes (56)

(Franz Kafka)

Bijdrage door Veer

Quotes (55)

Waarschijnlijk heeft de mens God uitgevonden uit wanhoop nooit te worden begrepen.

(Jacqueline Harpman)

Mooie spreuken (22)

Geduld is een langzame zaak.

Mooie zinnen (41)

Paarden hebben geluk, want ze moeten ook wel aan de oorlog meedoen net als wij, maar ze hoeven niet te zegen dat ze het fijn vinden en net te doen alsof ze erin geloven. Ze zijn ongelukkig, die paarden, maar vrij! Alleen wij moeten helaas die kloterige geestdrift opbrengen!

(Reis naar het einde van de nacht, Louis-Ferdinand Céline)