La Délicatesse van David Foenkinoz is een delicate roman over delicate onderwerpen:
liefde, verlies en rouw. Het is een van die boeken die met zoveel gevoel en
mededogen zijn geschreven dat je er helemaal warm van wordt.
Stéphanie is dolgelukkig getrouwd, maar als haar man omkomt door een
verkeersongeval, gaat voor haar het licht uit. Ze valt in een zwart gat,
verliest het liefste van haar leven en rouwt maanden aan een stuk. Haar werkomgeving
probeert haar te ontzien, te troosten of gewoon op te peppen. Een delicate
aangelegenheid. Haar baas Charles – opgewonden en opgedraaid door haar
schoonheid, maar hopeloos lomp in hartzaken – probeert Stéphanie te troosten en
tegelijk het hof te maken, wat hem uiteraard van een kale reis doet terugkomen.
Op een dag kust ze onverhoeds haar Zweedse collega Markus, een
onaantrekkelijke man zonder liefdesleven, die dan ook perplex staat. Hij gaat
op zoek naar een verklaring, maar die kan Stéphanie niet zomaar geven. En zijn herinnering
aan vorige mislukkingen doen hem vluchten voor haar, maar net dat maakt hem dan
weer aantrekkelijk. Er komen enkele voorzichtige afspraakjes van. Markus wordt
tot over zijn oren verliefd op Stéphanie, en wat volgt, is de ontluiking van
een zeer delicate liefde. Die beschrijft Foenkinoz zo omzichtig en subtiel, maar
evengoed met humor en fingerspitzengefühl, dat ze als het ware voor je ogen opbloeit.
Een prachtig boek dat je niet weg kunt en moet leggen voor je het uit hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten