Philip Dröge De
schaduw van Tambora
Tambora was een vulkaan op het Indonesische eiland Sumbawa die in 1815
is uitgebarsten met een knal die – stel je voor – over een afstand van hier tot
in Ankara te horen was. Het was een van de extreemste uitbarstingen die de
mensenwereld heeft gekend met gevolgen voor de hele aardbol. Lava en hete
gassen, metersdikke aslagen, stormen en misoogsten, jarenlange lage
temperaturen, sneeuw in de zomer en de zon die verdween. Om nog te zwijgen over
honger en dood van mens en dier die daarvan het gevolg was. Voor de mensen die
toen leefden, waren het allemaal signalen van het einde der tijden. Voor mensen
van vandaag, die wel beter weten, was het een kolossale ramp die de hele wereld
trof via de vrijgekomen zwaveldioxide, die op grote hoogte de zon blokkeerde.
Onderzoeksjournalist Dröge slaagt erin een zeer boeiend en
lezenswaardig tijdsbeeld te schetsen aan de hand van ooggetuigenverslagen en
heel veel opzoekingswerk. Op verschillende plaatsen in de wereld toont hij de
gevolgen van de natuurramp. Maar die zijn niet alleen negatief. De ramp heeft bijvoorbeeld
ook de inventiviteit van de mens aangewakkerd. Zo linkt hij op onderhoudende
wijze het ontstaan van Frankenstein en de uitvinding van de fiets aan Tambora. Hij
toont meteen ook aan dat een klimaatverandering een belangrijke schakel in de ontwikkeling
van de mens kan zijn.
Wat staat ons op dat vlak nog te wachten? Een artikel in de Volkskrant van 9 juli 2015 vertelt
dat je volgens wetenschappers na een grote eruptie mag rekenen op een jaar of
tien koelte en snertweer. Zo blijken er de laatste 25 eeuwen liefst vijf
vulkaanuitbarstingen te zijn geweest die nog meer invloed op het klimaat hadden
dan die van de Tambora. Het valt te hopen voor ons dat er niet meteen nog zo’n
uitbarsting komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten