Aardig op
weg naar de e-reader: eerste boek gelezen in grootletter (andere uitgave was
niet beschikbaar) en nu tenniselleboog (pageturner???). Dit terzijde.
Prachtig
boek van de Italiaanse 'geheimtip' (who is she??) Elena Ferrante, haar debuut Kwellende
liefde. De dood van de moeder is de aanleiding voor een tocht naar het
verleden: wie was ze, wat gebeurde er (of niet), wie heeft wat gedaan (of
gelogen)? Welk trauma ligt aan de basis van al de pijn die mensen elkaar
(blijven) berokkenen...?
Als haar
veelbesproken Napolitaanse reeks van hetzelfde gehalte is, belooft dat enkele
nachten leesplezier!!! De zoektocht naar de auteur is, inderdaad, secundair.
Zelf zegt ze: eenmaal het boek er is, doet de auteur er niet meer toe (of iets
dergelijks).
"Iets
zeggen is het verankeren van verloren tijd en ruimte." (p.191)
"De
kindertijd is een fabriek van leugens die steeds blijven terugkomen: zo was de
mijne althans geweest." (p.187)
Gelezen door Luc Denorme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten