Leestips (99)

Als een van je voornemens voor het nieuwe jaar 'eens een steengoed boek lezen' was, haal dan deze alvast in huis: De jonge bruid van Alessandro Baricco. 

Het gaat zo:

In de vorige eeuw leeft op het Italiaanse platteland een nogal ongewone zakenfamilie: de Vader (met zijn glazen hart), de Moeder (met haar syllogismen), de Dochter (met haar handicap en haar onovertroffen schoonheid), de Oom (die slaapt of zijn leven ervan afhangt), de Zoon (die momenteel in Engeland verblijft) en dienaar Modesto (met zijn veelzeggende kuchjes). Elke dag begint met een uitgebreid ontbijt dat tot na de middag duurt en dient ter viering van het feit dat ze alweer een nacht hebben overleefd. In de familie sterven de mensen namelijk al decennialang ’s nachts.

Op een dag staat een jong meisje voor de deur, omdat ze met de Zoon gaat trouwen zoals lang geleden is afgesproken. De familie stuurt hem een telegram: ‘Jonge Bruid teruggekeerd. Opschieten.’ Wachtend op zijn terugkeer logeert ze zo lang bij de familie, die druppelsgewijs haar geheimen prijsgeeft.

Als de Zoon ‘begint met arriveren’ – allerlei spullen komen uit Engeland aangewaaid, een pianola, twee rammen, wollen plaids – vraagt het meisje zich af of hij ook echt zal opdagen.

Baricco levert met deze roman een wonderlijk geschrift af. Het is een boek zoals je er nog nooit een hebt gelezen. Met treffende passages over ontluikende seksualiteit en lichamelijkheid, met tamelijk absurde dialogen en plotse perspectiefwisselingen. Een boek dat op ieders te-lezen-lijstje van 2016 moet staan.