In
de Jardin des Plantes, Parijs
Zijn
blik is van het langsgaan van de stangen
zo
moe geworden dat hij niets meer ziet.
Wel
duizend stangen houden hem gevangen
en
meer dan duizend stangen is er niet.
De
zachtheid van zijn lenig sterke pas,
die
steeds de allerkleinste ring beschrijft,
is
als een dans van kracht rondom een as
waarin
een machtig willen is verstijfd.
Niet
vaak meer trekt het scherm voor zijn pupillen
geluidloos
op -. Dan gaat een beeld erdoor
naar
binnen, glijdt door het van spanning stille
lijf naar zijn hart - en gaat teloor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten