In duizend stukjes van James Frey is een geweldig intens boek over de verslaafde mens,
wat het met hem doet, hoe het hem te gronde richt, en hoe hij zijn verslaving
met veel vallen en opstaan kan overwinnen.
Het relaas dat Frey doet van zijn verslaving aan alcohol en een
heleboel andere drugs is erg aangrijpend. Bovendien doet hij dat in een zeer opvallende
schrijfstijl. Hij schrijft korte zinnen die hij vaak herhaalt, alsof het mantra’s
zijn. Zo worden zijn dwanggedachten niet alleen in het verhaal, maar ook in de
stijl weergegeven.
Het boek begint als Frey de ontwenningskliniek binnenkomt. Hij is zwaar
verslaafd aan cocaïne, crack, speed, acid, lijm, alcohol en nog wat van die
dingen. Hij is een compleet wrak en op sterven na dood. Maar in de kliniek moet
hij afkicken en zijn leven terug oppakken. Zelf verwoordt hij het zo:
“Ik ben 23 en al tien jaar lang ben ik een Alcoholist en al bijna net
zo lang ben ik een Junk en een Crimineel en ik word in drie staten gezocht en
ik zit in een Ziekenhuis ergens in Minnesota en ik wil drinken en ik wil scoren
en ik heb me niet onder controle.”
De ontwenningskliniek hanteert het twaalfstappenplan van de AA, dat
gebaseerd is op het geloof in God, maar dat is niet aan Frey besteed, want hij
gelooft niet in God. Hij kan alleen zichzelf redden, met veel chocolade,
koffie, sigaretten, eten en een vriendinnetje.
In Amerika is een hele controverse ontstaan toen bekend werd dat niet
alles in het boek op waarheid berust. Het ging zelf zover dat sommige lezers een
proces aanspanden tegen de schrijver en de uitgeverij.
Hoe het ook zij, en of het verhaal helemaal waar is of niet, het boek
is een erg krachtige vertelling. En vooral een afschrikwekkende weergave van
hoe diep een verslaving kan inwerken, wat het met je kan doen en hoe je er wel
of niet vanaf kunt raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten