Een algemene theorie
van het vergeten Jose Eduardo Agualusa
Eind jaren 70 vervalt Angola na 40 jaar Portugese kolonisatie in chaos
en burgeroorlog. Het is een van de verborgen geschiedenissen van het Afrikaanse
continent.
Ludovica, afgekort Ludo, trekt met haar zus Odete en haar Angolese
zwager Orlando naar de hoofdstad Luanda. Sinds haar kindertijd lijdt ze aan
straatvrees. Als de onafhankelijkheidsstrijd losbreekt, vluchten de Portugezen
het land uit. Uit angst voor plunderaars metselt Ludo de deur van haar appartement
op de elfde verdieping dicht. Daar overleeft ze de eenzaamheid en 30 jaar
burgeroorlog. Ze verbouwt groenten op het dakterras, vangt duiven en verwarmt
zich aan de meubels en de boeken van haar zwager. Terwijl een bonte verzameling
personages de revue passeert. Ze komen op, en verdwijnen dan weer uit beeld,
net als in een toneelstuk.
Wat er allemaal precies gebeurt, doet er minder toe dan hoe de chaos
van een land in de overgang in beeld wordt gebracht. Agualusa schrijft in mooie
zinnen, vaak humoristisch, maar wel een beetje van de hak op de tak, zonder
veel houvast lijkt het wel. Is het werkelijk of is het fictie? Dat is niet altijd even duidelijk. Wel krijgen we
een indringend beeld geserveerd van een veel geplaagd land dat in een periode
vol geweld zijn weg in het Afrikaanse leven zoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten