Mooie woorden (80)

-          Ochot ochiere toch, da kindeke stoi doir nui te blittn gelijk een schopke.

-          Joi zeen brouk achtriesteveurn an en zen em doirmee uitgelaën.

-          Da kind ee alzeleevn achteruit gestookn eweest. Ze greitn en ze pessn em van tvoiderland wig, die kuifels.

-          Ge zoet ze moetn overdessn, die sloebers, een saflette geevn dan ze niemer weetn van wa parochie dan ze zeen.

-          Dad es allemolle gien avanse, peizek. Tzeen nie alliene sloebers, tzeen uuk nog koppegoirs.

De vertaalde versie:

-          Ocharme toch. Dat kindje staat daar nu te wenen als een schaapje.

-          Hij had z'n broek achterstevoren aan en ze hebben hem daarmee uitgelachen.

-          Dat kind is al z'n hele leven benadeeld geweest. Ze lachen hem uit en ze pesten hem enorm, die snaken.

-          Je zou ze een goed pak slaag moeten geven, die kwajongens, een ferme draai rond hun oren geven zodat ze niet meer weten waar ze vandaan komen.

-          Dat helpt allemaal niet, denk ik. 't Zijn niet enkel kwajongens, 't zijn ook nog koppigaards.

In de reeks ‘intieme conversaties’, deze week:

-          Dad es verzekerst ne gatlekkre, ne vleipoindre en ne mouefrotre.

-          Nient zan, tes een zannette. Fleemn dat ie kan, en mee zeen gat droien.

-          Joij, en ij ee friezels an zeen brouk en texasbottn, en zeen indeslebbe angt tot ip de grond.

-          Oist ie dichte bij ui komt stoin, moete intijds achteruitgoin of ij zoe ui hiel overpuurteln, en oist ie klapt, vliegn de spiekelingn in ui weezn dadde zwemdenat zijt.

-          Moir te wel ne leutigoird. Ie vertelt altijd lollekies en oister overkomste es, moet ie malgree ip zeen monmeziek speeln.

-          En tons lign me dubbeltuupe van tlaën.