Rachel is gescheiden, drinkt veel en is ook nog eens dik. Op weg naar
haar zogenaamde werk (ze is ontslagen, maar durft dat aan niemand te vertellen)
passeert ze elke dag met de trein door een Londense buitenwijk, waar ze zelf in
gelukkiger tijden woonde. In een achtertuin ziet ze een stel en fantaseert ze
hun levens bij elkaar. Tot er iets vreemds gebeurt in die tuin.
Megan is het vrouwelijke deel van het begluurde stel, Anna is de nieuwe
gade van Rachels ex en ook zij vertellen hun deel van dit verhaal over
ongelukkige levens, ziekmakende jaloezie, overspel en gefantaseerd geluk. Deze
hoogst onaantrekkelijke personages passeren de revue, er gebeurt een moord maar
wie heeft die gepleegd, en Rachels onbetrouwbare, want drankdoorlopen geheugen
zorgt voor spanning en miserie.
Er is heel veel te doen
over dit debuut van Paula Hawkins, dat ook nog eens wordt verfilmd, ze heeft
zelfs al een opvolger uit. Laten we zeggen dat het een verdienstelijk boek is.
De sfeer zit goed, de eenzaamheid van het meisje Rachel wordt perfect
weergegeven, de onberekenbaarheid van de mix tussen alcohol en geheugen komt
behoorlijk goed tot uiting, maar het geheel boeit net iets te weinig om de
lezer helemaal aan de bank te kluisteren. Voor
ik ga slapen van S.J. Watson, dat ook al putte uit een
falend geheugen, had net iets meer spek aan de botten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten