Oude woorden (9)

Verdonkeremanen: verduisteren, verbergen, ontvreemden, achteroverdrukken, jatten

De kerkoversten verdonkeremanen al te gemakkelijk de misdrijven die paters en broeders hebben begaan.

14 juni 2017

Vaak ben ik gelukkig Jens Christian Grondahl

Ellinor en Henning, Anna en Georg zijn twee koppels die elkaar lang geleden ontmoetten en bevriend raakten, maar op een skivakantie worden Henning en Anna gedood door een lawine. Als vanzelfsprekend neemt Ellinor daarna de zorg voor Georg en zijn en Anna’s tweeling over.

Na de dood van Georg, 40 jaar later, blijft Ellinor alleen achter. Nu pas, als ze helemaal alleen overblijft, kan ze haar diepste gevoelens, emoties en twijfels op de meest directe en eerlijke wijze prijsgeven aan de overleden Anna.

Het is een soort grafrede, een finale getuigenis van een vrouw aan haar overleden vriendin. Het is haar manier om de gebeurtenissen uit haar verleden te verwerken, haar verdriet en boosheid een plaats te geven, over de waarheid over Anna en Henning die een geheime verhouding hadden, over haar langzame toenadering tot Georg nadien, over haar afkomst als kind van een onbekende vader, over het verleden van haar moeder die als jong meisje verliefd werd op de ‘vijand’, een Duits soldaat die geen ‘nazi’ was enzovoort.

Bij het lezen van dit verhaal gaan spontaan de woorden van Sting ‘how fragile we are’ weerklinken. De broosheid van mensen en relaties, daarover gaat het hier. In een heel ingetogen stijl, met flarden poëzie, krachtig en vooral eerlijk laat Grondahl Ellinor haar verhaal doen. En het is geen gemakkelijk verhaal. Soms is ze onzeker, maar ze durft wel haar eigen weg te gaan. Haar breekbaarheid wordt in doordachte en heldere bewoordingen weergegeven. Op een eenvoudige manier legt Grondahl de ingewikkeldheid van Ellinor’s gevoelens bloot. Zo zegt ze tegen Anna: “Het ergste was dat ik jou kwijtraakte, maar het op een na ergste was dat je nooit de kans hebt gekregen om mij om vergeving te vragen.”

Dit waren enkele van de overigens zeer positieve opmerkingen die Leesgegroet maakte over dit boek. Het is een boek om te lezen en te herlezen, van een scherpzinnig auteur, over complexe menselijke en intermenselijke relaties, in een logische opbouw en met een groot inlevingsvermogen, in een zeer aangename en vlot leesbare stijl. Een aanrader, ook voor niet-Leesgegroeters.

Mooie berichten (62)

DOKTER

Vier op de tien Belgen begrijpen niet wat hun dokter zegt. 17 procent vindt de woorden van de dokter zelfs veel te moeilijk.

Mooie beelden (113)

Oude woorden (8)

Gemelijk: sikkeneurig, knorrig, ongenietbaar

Wanneer hij zo’n gemelijke bui heeft, is hij nauwelijks benaderbaar.

(Bijdrage door Veer)

Quotes (106)

Er bestaat slechts één werkelijk ernstig filosofisch probleem: de zelfmoord. Oordelen of het leven wel of niet de moeite waard is geleefd te worden, is antwoord geven op de fundamentele vraag van de filosofie.
(Albert Camus)

Poëtegem (108)

No second Troy (Jean-Pierre Rawie)

Ik heb een vrouw bemind, die best

een tweede Troje zou verdienen,

en die door drank en heroïne

onder mijn ogen werd verpest.

Tot ziekbed kromp het liefdesnest,

en ik zou zachtjes willen grienen,

omdat alleen dit clandestiene

sonnetje van ons tweeën rest.

Zo’n veertien regeltjes waarmee je

een tipje van de sluier licht,

wat zout om in de wond te wrijven.

Wat zijn dat toch voor waanideeën,

dat je, verdomd, in een gedicht

‘de dingen van je af kunt schrijven’?

Mooie zinnen (83)

Uiteindelijk zijn het vooral twee krachten die de levensloop voorwaarts schuiven: gewoonte en toeval.
(Een doodgewoon leven, Karel Capek)

Oude woorden (7)

Bezigen: gebruiken, hanteren

Mijn opmerking diende slechts om u eraan te herinneren dat we in het parlement een bepaald taalgebruik bezigen, en daarmee onze meningen en politieke standpunten moeten verwoorden.

Leestips (139)

Haruki Murakami After dark

Bij Murakami is het bovennatuurlijke vanzelfsprekend. Hij speelt met tijd en ruimte zoals wij met de bal. After Dark beschrijft een nacht uit het leven van verschillende personages, elk in hun eigen wereld in de stad Tokio. De eenzaamheid waarin ze vertoeven voert de boventoon, maar op de vreemdste manieren kruisen hun levens elkaar.

Eri wordt tijdens haar slaap bekeken door een man in de tv. Haar zusje Mari, studente Chinees, leest een dik boek in een fastfoodtent ergens in de stad. Daar wordt ze aangesproken door Takahashi, trombonespeler en vriend van Eri. Hij brengt Mari in contact met de uitbater van een love hotel, om daar te tolken voor een Chinese prostituee, die is mishandeld door een verknipte computernerd.

Veel meer dan dit gebeurt er niet in deze roman en dat hoeft ook niet. Het gaat om de vreemde nachtelijke sfeer van de stad, het absurde toeval van de ontmoetingen in de nacht, de gesprekken, de mysterieuze gebeurtenissen, en bovenal de eenzaamheid van de personages. De dialogen zijn lichtvoetig, het isolement schrijnend, de herinneringen troebel en ook de muziek ontbreekt niet, zoals steeds bij Murakami.

Een vreemd en raadselachtig verhaal over wonderlijke mensen in een nachtelijke stad, op wie de lezer meekijkt als een camera. Een heel intrigerend boek, dat ondanks de thematiek ook heel licht en luchtig is, met weinig logica maar des te meer mysterie. Zoals elke Murakami is ook deze niet te missen.

Mooie woorden (95)

-          Mokt ui moir gried, kindeke, me goin noir de messe.

-          Weeral noir die messe, tes altijd tzelde doir.

-          Ela, ela, een beetse ip ui gemak, en.

-          Alovrande dag es veel te veele.

-          Ois ge loiter nie in delle wilt gerokkn, moete nui een proper zielken en.

-          Kzalt wassn mee wijwoiter, tons moek nie hiel den tijd luistren noir die pirdezogge van ne paster.

-          Moest het doirmee goin, tzoe niemand mier noir de messe goin.

-          En da zoeme viern mee een kirmesse in delle.

anders gezegd:

-          Maak je maar klaar, kindje, we gaan naar de mis.

-          Weeral naar de mis! 't Is daar altijd 't zelfde.

-          Hela! Een beetje kalm, hé.

-          Om de twee dagen is veel te veel.

-          Als je later niet in de hel wil belanden, moet je nu een rein zieltje hebben.

-          'k Zal het wassen met wijwater, dan moet ik niet de hele tijd luisteren naar die zaag van een pastoor.

-          Als het daarmee zou gaan, zou er niemand meer naar de mis gaan.

-          En dat zouden we vieren met een kermis in de hel.

In de reeks ‘meelijwekkende conversaties’, deze week:

-          Ziet die sukkelesse, ze zet eure voet biennewirs.

-          Jois, eur linkerbien stoi een brokke schief.

-          Vuuder van de reste est tog een schuun mokske.

-          Spijteg van da mank bien.

-          Zeet nie gemaklijk veur een weegoirde te vinn.

-          Andersens zoen de ventn rond eur gat droijen gelijk de vliegn rond ne stront.