Haruki
Murakami De moord op Commendatore
De nieuwe Murakami telt twee delen die samen zo’n 1000 bladzijden
beslaan. Dat betekent weer vele bladzijden leesgenot zonder weerga.
Het gaat zo: een portretschilder is op een kruispunt in zijn leven gekomen.
Hij wil stoppen met het schilderen van portretten om den brode en eigen
creaties maken. Zijn vrouw Yuzu heeft hem na zes jaar huwelijk nogal abrupt de
laan uitgestuurd en hij woont nu tijdelijk in het huis van een vriend op een
bergtop, ver weg van de drukte van de stad. Daar kan hij in alle rust de vroege
dood van zijn zusje Komichi en de scheiding van zijn vrouw verwerken.
In dat huis woonde de vader van die vriend, ook een schilder, maar die zit
nu wegens dementie in een verpleeghuis, en hij liet De moord op Commendatore na.
Dat schilderij verwijst naar een periode dat hij in Wenen verbleef toen er een
aanslag op een nazi-officier plaatsvond, en het speelt een centrale rol in het
boek en leidt zowaar een eigen, mysterieus leven.
Nabij het huis woont een rijke zakenman die wil dat de schilder hem portretteert.
’s Nachts wordt de schilder ook nog gewekt door het luiden van een bel die
vanonder een oude grafheuvel lijkt te komen. Als ze samen die heuvel afgraven,
blijkt er een ruimte onder te zitten waarin zowaar de bel ligt.
Zoals altijd bij Murakami gebeuren er de vreemdste dingen. Een magische
mengelmoes van gebeurtenissen, figuren en omstandigheden wordt op onnavolgbare
wijze door elkaar geweven.
Waar het hier om gaat, is het diffuse gebied tussen werkelijkheid en
droom, dood en leven, tijd en ruimte. Net zoals in de echte ruimte zijn daar
soms gaten te vinden waarin men al eens moet verdwijnen om in een andere
werkelijkheid te belanden.
De typische Murakami-ingrediënten zijn in overvloed aanwezig: een
personage is van de werkelijkheid losgekoppeld en heeft een schokkende
gebeurtenis te verwerken, er zijn verwijzingen naar dieren en naar muziek, je
komt terecht in een onderwereld en dus in een intrigerende mix van logica,
magie, realiteit, fantasie en surrealisme. De stijl is zoals steeds bij Murakami
zonder veel opsmuk, terloops, het verhaal golft voorbij en je kunt niet anders
dan meesurfen. Alweer schildert hij een parel aan de literaire hemel, waarmee
je enkele dagen of weken zoet bent. Lekker smullen geblazen. En ideaal als
verjaardagscadeau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten