Quotes (145)

Het beste argument tegen democratie is een gesprek van vijf minuten met de gemiddelde kiezer.

(Winston Churchill)

Poëtegem (141)

Vriend (Vasalis)

Vriend, metgezel, die meer en minder is

dan vader, moeder, minnaar, kind

hetzelfde als ik, maar anders

onafhankelijk en toegewijd

ouder, jonger, van dezelfde tijd.

Trooster, die getroost kan worden

baken en verhanger van borden

broeder, maar van een andere moeder, zonder rivaliteit

met wie ik samenloop en die mij begeleidt.

 Hij gunt mij om te leven en als ik dood

zou willen, geeft hij mij gelijk.

Soms is het, dat ik om hem alleen

verdragen blijf, wat zonder hem ondraaglijk scheen.

Zonder een enkele verplichting

loop ik en altijd in zijn richting.

Mooie beelden (155)

Mooie woorden (116)

-        Al da volk in de messe. Waster iets te doen meschien?

-        Ba joit jong, meen meetse wierd begrovvn.

-        Wast een schuune messe?

-        Altijd tzelde jong, moir twa een schuun duuzantse.

-        Geboorn in neegntienonderd, duudgegoin in twieduustenvijve, zes reedlijk ou geworrn.

-        Jois, en zee in drij ieuwen geleefd.

-        Dad es wel special.

-        Joit, en ze kwamn van verre veur da zantse.

-        Tegewoordig verzomlen de mensn alles niwoir.

-        Ze zoender ui and veurn afbijtn, da zoenze.

Anders gezegd:

-        Zoveel mensen in de mis. Was er een bijzondere gelegenheid misschien?

-        Inderdaad, man. Mijn meter werd begraven.

-        Was het een mooie misviering?

-        Altijd hetzelfde. Maar 't was een mooi bidprentje.

-        Geboren in 1900, gestorven in 2005. Ze is behoorlijk oud geworden.

-        Inderdaad. En ze heeft in drie eeuwen geleefd.

-        Dat is wel speciaal.

-        Inderdaad. En ze kwamen van ver voor dat bidprentje.

-        Tegenwoordig verzamelen de mensen alles, nietwaar.

-        Ze zouden er je hand voor afbijten, dat zouden ze.

In de reeks “quasi-nietszeggende absurditeiten” deze week:

·         Azuu een achterdoenieswijf.

·         Tes affrontelijk oe dase diene kerjeuzeneuze ip zeen pird krijgt.

·         Het es persies een koersepird da moe kasslen.

·         Da peisde gij, het es een pirsgat, jongne.

·         Een pirsgat, een pirsgat, dat komd alliene moir veurn bij de koejn.

·         Ha ja, bij de pirn est een pirdewachterke.

·         Of een pirdezogge. Da kan uuk.

18 oktober 2018

In Middernachtzon van Jo Nesbo duikt drugsdealer Jon onder in het plattelandsdorp Kåsund boven de Noorse poolcirkel, nadat hij in Oslo een drugsbaron voor schut heeft gezet, wat in die milieus een levensbedreigende activiteit is. In het land van de Samen (de Lappen) en de Laestidianen (een nogal fanatieke religieuze sekte), waar de middernachtzon nooit ondergaat, verbergt hij zich in een jachthut voor de bandieten die hem van kant willen maken. En komen zullen ze, dat weet hij en ook iedereen die dit soort thrillers leest. Hij maakt de dorpelingen wijs dat hij er op jacht is, maar verzwijgt dat hij eigenlijk zelf de prooi is.

Jon leert er ook Lea kennen, een gekwelde vrouw, en haar zoontje Knut, die hij in bescherming neemt. Van Lea kan hij een jachtgeweer lenen, dat later ook van pas zal komen. En wat meer is, hij heeft ook een boon voor haar. En opnieuw weet iedereen dat als in een thriller de liefde in het spel komt, dat aartsgevaarlijk is.

Deze thriller is niet meteen bloedstollend of tenenkrullend, wel is het zeker spannend, maar het is vooral de schrijfstijl die de leden van Leesgegroet kon bekoren. Nesbo leest zo makkelijk dat je voor je’t weet aan het einde bent. Het probleem met dergelijke thrillers is wel dat bepaalde dingen zo voor de hand liggen, dat het nooit echt verrast: waar je je ook verbergt, een drugsbaron vindt je altijd - anonimiteit is een illusie - verliefdheid is levensgevaarlijk.

Als op het einde ook de binnenkant van een dode eland een rol komt spelen, wordt het wel een beetje macaber, maar niet onuitstaanbaar. Het boek overschrijdt namelijk nooit de grenzen van het thrillerfatsoen, voor zover dat bestaat, en is daardoor ook voor zachtere zielen behapbaar. Op bepaalde momenten wordt het zelfs poëtisch, want ook de gevoelens en zelfs de liefde spelen een rol. Het gaat tenslotte over mensen, en niet alleen over gemene criminelen.

Bij Leesgegroet was er geen eenstemmigheid over de literaire kwaliteiten van dit boek, maar dus wel over de stijl. Nesbo leest echt wel vlot, dus wie geen al te hoge eisen stelt en al eens graag een thriller tot zich neemt, weet waar te zoeken.

Naast het vluchten en achtervolgen, leer je ook wel iets bij over de cultuur van de Samen en Laestidianen, en krijg je ook een brok overweldigende natuur van het hoge noorden te zien, haast letterlijk. Middernachtzon is geen rasechte thriller, wel een boek dat beklijft, hoewel ook niet tot in de eeuwigheid.