In Middernachtzon
van Jo Nesbo duikt drugsdealer
Jon onder in het plattelandsdorp Kåsund boven de Noorse poolcirkel, nadat hij
in Oslo een drugsbaron voor schut heeft gezet, wat in die milieus een
levensbedreigende activiteit is. In het land van de Samen (de Lappen) en de
Laestidianen (een nogal fanatieke religieuze sekte), waar de middernachtzon
nooit ondergaat, verbergt hij zich in een jachthut voor de bandieten die hem
van kant willen maken. En komen zullen ze, dat weet hij en ook iedereen die dit
soort thrillers leest. Hij maakt de dorpelingen wijs dat hij er op jacht is,
maar verzwijgt dat hij eigenlijk zelf de prooi is.
Jon leert er ook Lea kennen, een
gekwelde vrouw, en haar zoontje Knut, die hij in bescherming neemt. Van Lea kan
hij een jachtgeweer lenen, dat later ook van pas zal komen. En wat meer is, hij
heeft ook een boon voor haar. En opnieuw weet iedereen dat als in een thriller
de liefde in het spel komt, dat aartsgevaarlijk is.
Deze thriller is niet meteen
bloedstollend of tenenkrullend, wel is het zeker spannend, maar het is vooral
de schrijfstijl die de leden van Leesgegroet kon bekoren. Nesbo leest zo
makkelijk dat je voor je’t weet aan het einde bent. Het probleem met dergelijke
thrillers is wel dat bepaalde dingen zo voor de hand liggen, dat het nooit echt
verrast: waar je je ook verbergt, een drugsbaron vindt je altijd - anonimiteit
is een illusie - verliefdheid is levensgevaarlijk.
Als op het einde ook de binnenkant van
een dode eland een rol komt spelen, wordt het wel een beetje macaber, maar niet
onuitstaanbaar. Het boek overschrijdt namelijk nooit de grenzen van het
thrillerfatsoen, voor zover dat bestaat, en is daardoor ook voor zachtere
zielen behapbaar. Op bepaalde momenten wordt het zelfs poëtisch, want ook de
gevoelens en zelfs de liefde spelen een rol. Het gaat tenslotte over mensen, en
niet alleen over gemene criminelen.
Bij Leesgegroet was er geen
eenstemmigheid over de literaire kwaliteiten van dit boek, maar dus wel over de
stijl. Nesbo leest echt wel vlot, dus wie geen al te hoge eisen stelt en al
eens graag een thriller tot zich neemt, weet waar te zoeken.
Naast het vluchten en achtervolgen,
leer je ook wel iets bij over de cultuur van de Samen en Laestidianen, en krijg
je ook een brok overweldigende natuur van het hoge noorden te zien, haast
letterlijk. Middernachtzon is geen rasechte thriller, wel een boek dat
beklijft, hoewel ook niet tot in de eeuwigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten