De
Hills van Matias Faldbakken is het verhaal van de kelner in het restaurant De Hills over zijn beroep en wedervaren op het werkveld. Met een uitgestreken gezicht en stijve ledematen schrijdt hij tussen de tafels, ruimt af, dient op en bedient de klanten geruisloos op hun wenken. Zoals het een ober betaamt, is hij minzaam en afstandelijk, hij observeert en houdt zich ver van bemoeienis en commentaar. Hij kent het restaurant alsof hij er al honderd jaar werkt, hij kent de vaste klanten, weet wat hem te doen staat, kent zijn wereld en zijn beroep en schept daar genoegen in.
Maar wanneer er vanuit het niets een Vrouwmeisje komt aanschuiven aan de dis, haalt dat hem en zijn routine onderuit, want haar kent hij niet, hij weet niet waar ze vandaan komt, wie ze is en wat ze in de zin heeft. Die raadselachtigheid zorgt net voor de kink in zijn kabel, de rimpel op het oppervlak van zijn anders zo rustige en gereserveerde leven. Hij raakt zijn houvast in het leven kwijt, want plots geeft hij weerwoord, stelt ongepaste vragen aan de gasten, en gaat zich, voor zijn doen, buitensporig gedragen.
In De Hills wordt de antieke sfeer in een oubollig restaurant met stijve obers en vaste gasten met vaste gewoonten, zoals we die alleen nog uit oude films kennen, herschapen. Dat wordt zo mooi beschreven dat je je er zonder veel moeite en met genoegen in kunt verplaatsen. Alleen jammer dat het hier en daar een beetje oeverloos wordt. Iets te veel observatie en te weinig verhaal sturen De Hills een wat onbestemde richting uit. Goed dus, maar net niet helemaal voldragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten