In Een soort van liefde van Alicja
Gescinska is, zonder het zelf goed te beseffen, hoogleraar Ray de centrale
figuur, waarrond zijn dochter Elisabeth en zijn geliefde Anna draaien. Vanuit
die twee vrouwen wordt in twee lijnen het verhaal verteld.
Lijn 1: dochter Elisabeth staat voor de
moeilijke klus het huis van haar ondertussen overleden vader leeg te halen. Hun
relatie is niet erg simpel geweest. De prof was geliefd door al zijn studenten,
maar niet zo door zijn dochter. Hij was meer docent voor haar dan aanwezige
vader. Wat voor de nodige pijn en frustratie zorgt.
Lijn 2: de Vlaamse Anna verblijft zo’n
vijftien jaar eerder als studente een tijdlang in Amerika voor een proefschrift
over dichteres Emily Dickinson. Als ze daar in contact komt met professor Ray,
slaat de vonk over en ontstaat er een soort van overweldigende liefde. Wat een
pak geluk, maar eveneens veel pijn en frustratie met zich meebrengt.
Die twee verhoudingen worden doorheen
het boek gaandeweg blootgelegd en met elkaar verweven, en zoals dat ook in het
echte leven gaat, gebeurt dat met horten en stoten en met de obligate ups en
downs. De beide vrouwen worstelen elk op hun terrein grondig met hun
verlangens, verwachtingen en emoties, terwijl meneer Ray hen nogal achteloos de
rug toekeert en zich op z’n werk concentreert. Ja, soms gaat het zo met mannen:
een crack in het werk, een kluns in de liefde.
Net als de twee lijnen in het verhaal,
liepen er door Leesgegroet ook twee sporen. Dat het verhaal nogal langzaam op
gang komt en lang aan de oppervlakte blijft zweven, was voor enkelen zelfs
reden om af te haken. Een stationsroman gelijk, zo was hun genadeloze verdict.
Het tweede spoor nam het op voor Gescinska, filosofe van beroep, die de zaken
dan ook door die bril bekijkt. Dat geeft een boeiende, diepgaande kijk op het
leven en de liefde, en al helemaal op de verhoudingen van de dochter en de
geliefde met prof Ray. Eigenlijk zijn het die twee vrouwen die met de meeste
aandacht gaan lopen, en zijn het hun gevoelslevens die er hier toe doen.
Dat de meningen, voorkeuren en reserves
over eenzelfde boek zo uiteenlopend kunnen zijn, is algemeen geweten, maar dat
maakt het net boeiend om er een paar uren over te keuvelen en van gedachten
over te wisselen. Wat Leesgegroet met enthousiasme deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten