Het gebeurt niet elke keer, maar
ditmaal was het prijs: Leesgegroet was unaniem en uitermate lovend over het net
gelezen boek. Dat je geen - zoals het cliché wil - miserabele jeugd gehad moet
hebben om er als kunstenaar inspiratie uit te putten, bewijst Bart Moeyaert in
Broere. Dat is een verzameling korte verhaaltjes met zijn
jeugdherinneringen als jongste van zeven broers.
In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw
hadden kinderen nog geen smartphones, laptops, gameconsoles of computers. Ze
speelden buiten met vriendjes, voetbalden op straat, ze bouwden kampen,
ravotten, haalden kattenkwaad uit, klommen in bomen en maakten hun broek vuil.
Als ze al eens vijf minuten binnenshuis ‘hingen’, werden ze door hun ouders
steevast naar buiten ‘gejaagd’. Dat is nu allemaal voltooid verleden
tijd.
In Broere komt het plezier uit
die vervlogen jaren volop tot leven. Samen kerstmis vieren, op vakantie aan
zee, een boomhut bouwen, het zijn korte maar rake beschrijvingen die meestal
niet langer dan twee pagina’s duren. Kort genoeg om even al je aandacht op te
eisen, lang genoeg om een glimlach om je mond te toveren.
Als jongste is Bart de onschuldige
tegenover zijn al puberende oudere broers, natuurlijk wordt hij het meest
geplaagd door die eigenwijze snotneuzen die al meer van de wereld kennen, maar soms geniet hij er stiekem van de kleinste, maar toch de slimste te zijn.
Met veel liefde en humor beschrijft hij zijn jeugdige wereld en daarmee die van
opgroeiende kinderen in het Vlaanderen van amper 50 jaar geleden, waarin de al
wat oudere lezer wel iets van zijn of haar eigen kindertijd herkent.
Het is een ode aan de jeugd, aan het
zorgeloze leven in een zorgzame familie, met schavuitenstreken en onschuldige
deugnieterijen. Een boek vol humor, nostalgie en ontroering, dat je als een
warm dekentje over je heen kunt trekken. Wat we met Leesgegroet na afloop van
de leesclub dan ook deden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten