Unterleuten is een fictief dorp in voormalig Oost-Duitsland dat door de overheid is uitgekozen om er windmolens te plaatsen. De meeste bewoners zijn tegen, een aantal is voor, en dus is het hommeles.
Herenboer Gombrowski als grootste werkgever en de oude communist Kron zijn al sinds hun jeugd gezworen vijanden. Gerhard werkt als natuurman in het nabijgelegen vogelreservaat met de laatste beschermde kemphanen (zie foto op de cover). Paardenvrouw Linda wil een manege bouwen op haar domein en projectontwikkelaar Meiler heeft een grote hoeveelheid grond gekocht rond het dorp. Dit zijn de belangrijkste, maar niet de enige mensen waar het in Unterleuten om draait. Er komen ook andere bewoners aan het woord, elk met hun eigen karakter, geschiedenis en gezichtspunten, wat het verhaal vanuit verschillende perspectieven tot leven brengt.
Voor de windmolenplannen van de overheid is er 10 hectare aaneensluitende grond nodig, en dat vormt een probleem want Gombrowski en Meiler hebben elk 8 hectare, en Linda heeft er 2 en zit dus op de wip. Daar maakt ze handig gebruik van door eerst via Gombrowski - die door de opbrengsten van de windmolens zijn landbouwcoöperatie weer winstgevend hoopt te maken - een bouwvergunning te regelen voor haar manege, en later middels een goede deal toch aan Meiler te verkopen.
Het boek bulkt van de tegenstellingen die Zeh handig weet te exploiteren in het voordeel van het verhaal en dus ook van de lezer, zoals tussen natuur en stad, kapitalisme en communisme, de DDR en het verenigde Duitsland, conservatief en vooruitstrevend en natuurlijk tussen voor en tegen de windmolens. De personages zijn herkenbaar, toegankelijk en ze hebben altijd gelijk, toch in hun eigen ogen. Zoals te verwachten in een klein dorp, is er uiteraard ook veel manipulatie, gekonkel en bekrompenheid.
Zeh schrijft zeer naturel en doelgericht, in een heldere stijl, met scherpe dialogen. Geen wonder dus dat Leesgegroet erg heeft genoten van Ons soort mensen. Ten bewijze daarvan enkele commentaren van de niet-deelnemers aan de live-wandeling in het park: ‘met enorm veel plezier en aan een heel vlot tempo uitgelezen’; ’helemaal in meegesleurd en waande me een inwoner van Unterleuten’; ‘dikwijls gegniffeld bij bepaalde scènes, alsook gegruweld als ware het mijn tuin die door het beest werd uitgerookt’; ‘een goed beeld van wat er leeft, gezien en ongezien, in een dorp, met rake maatschappijkritische bedenkingen’; ‘nergens overdreven of belerend’, ‘vloeiende taal’; ‘goed verhaal met een ondergrond van waarheid: het is niet allemaal melk en honing op het platteland’.
En dan is er ook nog dit treffende commentaar van dorpsbewoner Frederik: “Weet je waarom Fliess tegen windmolens is? Omdat hij de Schiefe Kappe vanuit zijn huis kan zien. Dat is de enige reden. Gombrowski is ervoor omdat hij er veel geld mee zou verdienen. Die gestoorde Kron is ertegen omdat hij nog een appeltje te schillen heeft met Gombrowski. Enzovoort. Elke idioot op de wereld komt op voor zijn eigen belangen.”
De overige Leesgegroeters hadden het geluk én het genot van elkaars gezelschap tijdens een stevige wandeling in het donkere park met enthousiaste commentaren in de lijn van al het bovenstaande.
Alleen nog dit, wie tijdens of na het lezen graag nog wat in Unterleuten wil vertoeven, kan daarvoor surfen naar de virtuele wereld op homepage http://www.unterleuten.de/ met een interactieve dorpsplattegrond en een biografie van elke bewoner. ZDF maakt er zelfs een tv-serie van.
Alles tezamen dus een heerlijk boek om duimen en vingers bij af te likken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten