Dit is een pijnlijk, maar schitterend verhaal over dementie en verlies. Verlies aan geheugen, aan veerkracht, aan overzicht, aan bewustzijn en aan grip op de werkelijkheid. Zoals dat meestal gaat, leeft Hendrik steeds meer in zijn wereld van toen, voert gesprekken met overledenen en denkt aan zijn dochtertje dat op 4-jarige leeftijd is verdronken. Hij stelt het allemaal heel luchtig, aandoenlijk en uiteraard niet zonder humor op schrift. Op het einde neemt zijn vriendin Leonie het verhaal zelfs van hem over omdat Groen meer vergeet dan onthoudt.
Het leven onderhoudend, soms verwarrend maar bovenal meeslepend bekeken vanuit hoge leeftijd en meedogenloze ziekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten