Ondertussen maakt hij zich zorgen over zijn vrouw Grace die hem vertelt over een droom die ze had, waarin ongeveer hetzelfde gebeurde als in zijn verzonnen verhaal. En schrijft hij om den brode een filmscript over tijdreizen.
Zoals u merkt, dit is een erg moeilijk samen te vatten boek. Het is een complexe puzzel van verhalen in verhalen, waarin verleden en toekomst door elkaar lopen, net zoals verschillende verhaallijnen in elkaar overlopen, en soms zelfs parallel in voetnoten van wel 3 bladzijden lang. Wonderlijke gebeurtenissen op de rand van de verbeelding volgen elkaar op, bespiegelingen over toeval, reizen in de tijd, dit alles gedrenkt in een uitgepuurde stijl en een erg rijke woordenschat en levendige fantasie.
Auster danst op het dunne koord tussen fantasie en werkelijkheid, hij laat zijn hoofdpersoon verstrikt raken in al die verhalen, maar houdt zelf de touwtjes stevig genoeg in handen om er een ongemeen boeiende roman van te maken die in een erg mysterieuze sfeer baadt.
Leesgegroet heeft daar met volle teugen van genoten, dat is een feit dat zeker is. André: “Het boek beviel mij zeer. Ongedwongen en vrij eenvoudig, een goed verhaal neergezet dat vanaf het begin kleeft. Smaakt naar meer.” Fabienne: “In één ruk uitgelezen. spannend, vlot, verhaalmix soms verwarrend. Auster heeft me meer geboeid dan zijn vrouw Siri Hustvedt.”
Zoals we lang geleden al oordeelden in Goede boeken (21): Orakelnacht is origineel, raadselachtig, betoverend = superboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten