In een achtergebleven gebied niet ver van Roubaix overvallen twee jonge onverlaten een oude boer omdat hij volgens de geruchten veel geld verborgen houdt in zijn boerderij. Ze vinden nauwelijks wat, maar gaan de man met een stok te lijf en steken het huis in brand in een poging hun misdaad te verdoezelen. De oude boer overleeft het niet. Hij heette Daniël en was de oom van auteur Chris De Stoop.
Hoewel De Stoop zijn nogal teruggetrokken oom bij leven niet zo goed kende, verdiept hij zich in de zaak en het proces, volgt de rechtszaak en bezoekt ten slotte de moordenaars in de gevangenis. Het verslag van dit alles resulteert in Het boek Daniel.
In een uitgekiende compositie reconstrueert De Stoop het hele drama. Hij legt het banale van de beestachtige roofmoord bloot, schetst een portret van de delinquente hangjongeren en hun afkomst, en boetseert tegelijk een gedetailleerd beeld van het ruige leven van zijn nogal zonderlinge, onverzettelijke, maar toch zachtmoedige oom. Zo geeft hij een ontroerend eerbetoon aan een rechtschapen man die niet goed om kan met de samenleving van vandaag, zich ervan afkeert en eigenzinnig zijn eigen pad volgt zonder daarbij iemand in de weg te lopen. Hij had alleen de pech enkele miskweekte loeders op zijn weg te vinden.
Op zoek naar het betere in het boek
waren de meningen van Leesgegroet eens te meer verdeeld over Het boek Daniel.
Fabienne achtte het begin langdradig, maar net als Katelijne vond ze de
psychologische benadering van de Untermensch wel geslaagd, terwijl Emilie het geheel
apprecieerde als een mooie ode aan de man Daniel.
Het algemene gevoel was dat dit geen literair topwerk is, wel een goede journalistieke benadering van een betrokken auteur die niet alleen een soort van eerherstel van zijn oom nastreeft, maar ook probeert te begrijpen wat jongeren ertoe drijft de misdaad te plegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten