Ik vond een kogel in de klei
Hij ligt nu op mijn tafelblad.
Hij heeft zijn grote tijd gehad,
zijn oorlog is allang voorbij.
Patroon als hij bestaat niet meer.
De huls gebutst, het messing groen.
Ooit glansde hij, maar dat was toen.
Hij past in geen modern geweer.
Voor bloed en wonden ooit gemaakt
Maar ongeschonden, zonder schuld.
Hij heeft zijn missie niet vervuld
En nooit een jongenslijf geraakt.
Het ding dat zijn bestaan betreurt
Is even eenzaam als de mens.
Een hart te treffen was zijn wens.
En dat is hem noch mij gebeurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten