mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
’t liefst in ’t zicht van ’t kèrkvolk ’s middags, want
ie ao ’t nie zò op mènselijke wetten
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
twintig roeen* en meer, ie keerde ’t mee den ’and
ie ’ieuw een rieme*, een gaeve rechte kant
en tegen doenker kon ’n z’n spae in de olie zette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
nie schielijk, mae gestaag, ie spitte mee verstand
geên jacht, geên baos, ie stoeng op eige land
geên vuulte kwam vò ’t zicht, daè kon j’ op lette
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
zò ei-je vò december ’eêl jen ’of an kant
een jaer eit zò z’n eige vaste ritme
je kan de vorst verwachte en impersant
ei-je je vrie’eid laete ziee an aolleman
en ’s aevends dankbaer kan j’ in kèrke zitte
mee de dankdag spitte vaoder aol z’n land
In vertaling:
De dankdag
met de dankdag spitte vader al z’n land
’t liefst in ’t zicht van ’t kerkvolk ’s middags, want
hij had het niet zo op menselijke wetten
met de dankdag spitte vader al z’n land
twee en halve are ruim, hij keerde ’t met de hand
hij hield een rieme, een gave rechte kant
en tegen ’t donker kon hij z’n spade in de olie zetten
met de dankdag spitte vader al z’n land
niet vlug, maar gestaag, hij spitte met verstand
niet jachten, geen baas, hij stond op eigen land
geen onkruid bleef zichtbaar, daar kon je op letten
met de dankdag spitte vader al z’n land
zo heb je voor december de hele tuin aan kant
een jaar heeft zo z’n eigen vaste ritme
je kan de vorst verwachten en ondertussen
heb je je vrijheid getoond aan iedereen
om ’s avonds dankbaar in de kerk te zitten
met de dankdag spitte vader al z’n land
Geen opmerkingen:
Een reactie posten