Ik ben hem, zei het leven
mij kun je nooit pakken
hijgde de dood die rende
alsof zijn leven ervan afhing
al snel was de dood buiten adem
haalde zij hem huppelend in, tikte
maar nog voor zij kon wegrennen
raakte hij haar weer aan
de dood tikte, het leven tikte
en zo bleven ze ter plaatse, tikten
de tijd weg en toen de avond viel
waren ze moe van het spelen
gingen bang van het donker
hand in hand weer naar huis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten