23 juni 2025

Eiland van de verdwenen bomen van Elif Shafak doet het verhaal van Kostas en Defne die op het verdeelde eiland Cyprus in liefde vallen onder een vijgenboom. Een boom die ook dienst doet als symbool van verbinding tussen heden en verleden. Voor België een beetje herkenbaar vanwege de moeilijke verstandhouding en verdeeldheid tussen twee talen en volkeren: Grieks- en Turks-Cyprioten. Daar ging het wel straffer toe in een jarenlange bloedige burgeroorlog die de twee bevolkingsgroepen uiteendreef. 

Kostas en Defne komen uit de verschillende delen van het land, en daartegen was het uiterst moeilijk vechten. Een connectie, laat staan een relatie, tussen Turks- en Grieks-Cyprioten was not done. Daarom ontmoeten ze elkaar in het geheim in de taveerne van twee vrienden.

Speciaal en ook wel uniek aan deze roman is dat het verhaal niet alleen door mensen, maar ook door de vijgenboom wordt verteld. Wat uitstekend past in het hele verhaal en ook een heel ander licht werpt op het verdeelde eiland.

De taal van Shafak is rijk en poëtisch, en geeft de sfeer van het verdeelde eiland treffend weer. De geschiedenis van Cyprus dient als achtergrond om de problemen van het koppel, van hun verhouding tot de oudere generatie, en van de bevolking in het algemeen aan te kaarten. De inbreng van de vijgenboom voegt dan weer een extra dimensie toe, ook inzake fauna en flora.

Het boek viel in goede aarde bij Leesgegroet. Niet alle, maar toch de meeste lezers vonden het aangrijpend, verhelderend, vlot leesbaar en aanraadwaardig.