woensdag 6 augustus 2025

Poëtegem (295)

Boere-charleston (Paul van Ostaijen)


Tulpebollen bolle tulpen tulpetuilen

rozetuilen

boererozen boerewangen boerelongen

boerelongen ballen wangen

ballen bolle bekkens

bugel en basson — o hop!

                           Marie-Katelijne   Marie-Katerien

                           wie heeft er de kleinen bugel gezien

                           wie heeft er de groten bugel gezien

                           en wie
Gaston met zijnen basson

want dit is geen pavane of geen sarabande meer

dat is geen gigue of geen allemande meer

en geen wals

                           dat is 'nen charleston

                           'nen boerecharleston

                           van Gaston op zijnen basson

En wie heeft er de kleinen bugel gezien

en wie heeft er de groten bugel gezien

en wie Gaston met zijnen basson

De kleine bugel zit in 'nen rozetuil

bij Rozalie

de grote bugel zit in de sjees

bij Melanie

                      Marie-Katelijne   Marie-Katerien

                      En Gaston die zit ‘In de Ton’ ik vraag u pardon

                      Bolle wangen ballen bekkens

                      bugel en basson

 

maandag 4 augustus 2025

23 juni 2025

Eiland van de verdwenen bomen van Elif Shafak doet het verhaal van Kostas en Defne die op het verdeelde eiland Cyprus in liefde vallen onder een vijgenboom. Een boom die ook dienst doet als symbool van verbinding tussen heden en verleden. Voor België een beetje herkenbaar vanwege de moeilijke verstandhouding en verdeeldheid tussen twee talen en volkeren: Grieks- en Turks-Cyprioten. Daar ging het wel straffer toe in een jarenlange bloedige burgeroorlog die de twee bevolkingsgroepen uiteendreef. 

Kostas en Defne komen uit de verschillende delen van het land, en daartegen was het uiterst moeilijk vechten. Een connectie, laat staan een relatie, tussen Turks- en Grieks-Cyprioten was not done. Daarom ontmoeten ze elkaar in het geheim in de taveerne van twee vrienden.

Speciaal en ook wel uniek aan deze roman is dat het verhaal niet alleen door mensen, maar ook door de vijgenboom wordt verteld. Wat uitstekend past in het hele verhaal en ook een heel ander licht werpt op het verdeelde eiland.

De taal van Shafak is rijk en poëtisch, en geeft de sfeer van het verdeelde eiland treffend weer. De geschiedenis van Cyprus dient als achtergrond om de problemen van het koppel, van hun verhouding tot de oudere generatie, en van de bevolking in het algemeen aan te kaarten. De inbreng van de vijgenboom voegt dan weer een extra dimensie toe, ook inzake fauna en flora.

Het boek viel in goede aarde bij Leesgegroet. Niet alle, maar toch de meeste lezers vonden het aangrijpend, verhelderend, vlot leesbaar en aanraadwaardig.

 

Agenda

Donderdag 18 september 2025 20 u - bij Myriam en Filip Leesgegroet - Armando Lucas Correa -Dochters van de tijd
 

Donderdag 16 oktober 2025 20 u - bij Myriam en Filip Leesgegroet - Nino Haratischwili - Het schaarse licht
 

 

zaterdag 14 juni 2025

15 mei 2025

De vegetariër Han Kang

“Voordat mijn vrouw vegetariër werd, had ik haar in alle opzichten volstrekt oninteressant gevonden.” Een boek dat zo begint, gaat meteen met (veel van) je aandacht lopen. In deze merkwaardige én interessante roman leiden Cheong en zijn vrouw Yeong-hye een middelmatig leven, maar na een droom besluit zij van de ene dag op de andere geen vlees meer te eten. En het gaat verder: van de weeromstuit wil ze niet meer met hem vrijen omdat hij naar vlees ruikt. Het begint zelfs echt uit de hand te lopen wanneer haar familie haar wil dwingen te eten. Zij wil aan die dwang ontkomen door een plant te worden. Wat haar ogenschijnlijk ook lukt nadat haar zwager, die een seksuele obsessie voor haar ontwikkelt, haar lichaam beschildert met bloemen.

Een hoogst vreemd uitgangspunt en verhaal is het minste wat we van deze Zuid-Koreaanse roman kunnen zeggen, die gaat over al even merkwaardige dromen, erotiek en een soort van streven naar vrijheid. Beklemming en waanzin liggen heel dicht bij elkaar in dit wat absurde verhaal. Niet altijd even spitant, maar toch ruim het lezen waard. Dat vonden althans de aanwezige Leesgegroetleden, die tegen de gewoonte in vanaf minuut 1 meteen in het boek doken om de vele eigenaardigheden te bediscussiëren.

De schrijfster hanteert een trefzekere stijl: in één of enkele zinnen zet ze een situatie treffend neer. Inhoudelijk was het minder overtuigend: van de afwezigen, die zoals altijd ongelijk hadden, vonden sommigen het te duister en te plastisch, te absurd, te mangericht, te oppervlakkig. Alles bij elkaar dan maar: een goed boek, maar of het ook nobelprijswaardig is, is nog een ander paar mouwen.

 

vrijdag 23 mei 2025

Poëtegem (294)

(Anouk Smies)

Ik ben geen natuurlijk persoon
Ik besta niet en wel
Ik woon op de wereld zonder achternaam
Ik heb de persona rond mijn ISBN-nummer afgeschud
en communiceer analoog
Ik draag alleen bij
aan de wereld die ik verlang
Ik prostitueer mijn lichaam niet voor nut
Het rapen van paddenstoelen kun je zien als een baan
Kun je zeggen waaraan jij denkt van niet
Elk antwoord dat niet uit het hart komt
heet geleende kennis en vervalt
Ik draag alleen bij
aan de wereld die ik verlang
Je kunt je voorstellen dat als iedereen dit doet
er spoedig harmonie zal heersen
Mensen die denken dat ik staatsgevaarlijk ben
hebben een punt
De staat is panisch voor fantasie
en geluk dient de mensen die zich bewusteloos werken
Voel je je bang?
Dan verklap ik dat angst een concept is
dat door millennials wordt ingestampt
Als je naar het portaal van je navel luistert
zul je na een symbolisch aantal minuten
transformatie opmerken
Ik draag alleen bij
aan de wereld die ik verlang