Sommige boeken lees je vluchtig (interessante boeken), andere lees je elza = Eerste en Laatste Zin van elke Alinea (overbodige boeken), de meeste lees je met aandacht (boeiende boeken), maar van enkele boeken peuzel je elke zin op alsof het snoepjes zijn die je eerst voorzichtig proeft, daarna wellustig ronddraait in je mond en dan pas doorslikt. Dat zijn de (heerlijke boeken).
De huishoudster en de professor van Yoko Ogawa is een heerlijk boek dat je van begin tot eind in een hartverwarmende leesgreep houdt.
Een jonge vrouw komt met haar 10-jarige zoon via een uitzendbureau als huishoudster terecht bij een oude wiskundeprofessor, wiens geheugen is aangetast na een auto-ongeluk; hij onthoudt maar 80 minuten. Zijn leven wordt beheerst door cijfers, getallen en vierkantswortels. Bij hun eerste ontmoeting vraagt hij bijvoorbeeld niet naar haar naam, maar naar haar schoenmaat en verjaardag, en ziet daar allerlei verborgen betekenissen in.
Langzaam bloeit er een warme relatie op tussen de huishoudster, haar zoon en de professor, die in het teken staat van de wiskunde. Ondanks zijn korte geheugen – elke dag opnieuw leert hij hen kennen – vat hij een speciale genegenheid op voor de zoon, die hij liefkozend Wortel noemt. Samen delen ze ook een voorliefde voor het honkbal.
Dit is een heel aandoenlijk verhaal over een op het eerste gezicht onmogelijk lijkende relatie tussen drie mensen, waarin getallen een pri(e)maire rol spelen. Vaak schrikken wiskundige raadsels in romans potentiële lezers af, maar hier weet de auteur die zo aan te wenden dat ze volstrekt geen belemmering, maar net een pluspunt vormen.
En dan nu, hollen naar bib of boekenwinkel.
Franziska las ik nog iet, wel ben ik absolute fan van Ernst Weiss, die ik vorig jaar ontdekte. Van de generatie vanJozaef Roth, Stefan Zweig, Frans Kafka, die hihj allen goed kende. Zelf dokter, oa tijdens en na WO 1, als jood op de vlucht voor het nazisme en in Parijs beland, waar hij zelfmoord pleegde toen de nazis daarnaartoe oprukten. Geen uniek verhaal. Wel is hij de auteur van een onvoorstelbaar boek DE OOGGETUIGE, geschreven in 1936, waar hij beschrijft hoe hij als dokter een gewonde en gestoorde korporaal helpt tijdens WO1, die dan A.H. blijkt te zijn. Een absolute aanrader, niet zozeer als meesterlijk geschreven werk, maar vooral als tijdsdocument. Het verscheen pas in de jaren 60
BeantwoordenVerwijderenluc