In Wat ik nooit eerder heb gezegd van
Celeste Ng (beetje vreemde familienaam eigenlijk) wordt een doorsnee gezin
in het Amerika van de jaren 70 opgevoerd. Vader is docent aan de universiteit,
moeder voedt de drie kinderen op, Lydia, Nath en Hannah. Alleen is vader James Lee
van Oosterse afkomst, en dat is ook aan de kinderen te zien, en in de jaren 70 werden
ze daarom danig gepest.
Nu is oudste
dochter Lydia dood. Druppelsgewijs komen we te weten hoe zwaar ze te lijden had
onder pesterijen omdat ze ‘anders’ was, hoe ze een grote druk ervaarde om te
presteren op school door moeder Marilyn die zelf dokter wilde worden maar daar
niet in slaagde, en door haar vader om vrienden te maken en populair te zijn.
Hoge
verwachtingen en al te dwangmatige sturing van beide ouders, die zelf met oude
frustraties worstelen, zorgen voor een beklemmende sfeer in huize Lee, en in
het boek. Hoe Lydia is omgekomen, is niet eens de belangrijkste vraag. Wel hoe
vader, moeder, broer en zus omgaan met het verlies van Lydia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten