De wonderbaarlijke, verrassende, maar daarom niet minder pijnlijke avonturen
van Pietro Paladini konden ons, Lezersgegroet, zo goed als allemaal bekoren.
Alleen al door zijn schrijfstijl slaagde Sandro
Veronesi erin ons mee te slepen in zijn wondere en onvoorspelbare wereld,
met bijvoorbeeld heerlijke zinnetjes als ‘Mijn grootvader zei: als vandaag een
vis was, gooide ik hem terug in zee.’ en ‘Ogen, schuin gesneden en blauw als de
aarde gezien vanaf de maan.’
In Leestips (95) konden we al lezen hoe het leven van Paladini op zijn kop
wordt gezet nadat hij zijn vrouw, werk, rijbewijs, compagnon, zijn nieuwe
vriendin en zelfs zijn dochter kwijtraakt. Om het met een Zuidwestoostvlaamse
zegswijze uit te drukken: ‘Als de benen vanonder je gat worden geschopt, is het
niet simpel recht te blijven staan.’
Dit onweerstaanbare, geestige, maar ook maatschappijkritische verhaal
is zeer rijk aan emotie, verlies, dilemma’s, maar evenzeer aan bedrog en
kleinmenselijkheid. Eerder omschreven we Zeldzame
aarden al als een stevige aanrader, en dat kunnen we na deze tweede lezing alleen
maar bevestigen. Alleen André was niet helemaal overtuigd, maar bij het horen van
het enthousiasme van de anderen, nam hij zich toch voor de rest van het verhaal
uit te lezen.
Op deze eindejaarse leesclubbijeenkomst had Emily lekkers meegebracht in
de vorm van chips en nootjes en bubbels en wijn. Bij haar was niet alleen de
Sint op bezoek geweest, maar ook de ooievaar. Afijn, die moet nog komen,
volgend jaar in mei, maar dit heuglijke nieuws zorgde nu al voor het nodige klaroengeschal
en hoerageroep!
Het spreekt voor zich dat het daar dus weer een gezellige bedoening
werd in de bib. Katrien sprak in dit verband zelfs van ‘hygge’ en dat wil wat
zeggen. De essentie van het Deense woord hygge is namelijk het creëren van een
fijne warme sfeer, genieten van de goede dingen in het leven met fijne mensen
om je heen. Er is zelfs een heus boek over geschreven door Meik Wiking, een
Deen uiteraard. Misschien dat we dat ooit nog eens bespreken.
Nog even iets over ons.
Hoe onze leesclubavonden
verlopen, is nooit goed te voorspellen. Uiteraard praten we over het gelezen
boek, maar anders dan sommige buitenstaanders misschien wel denken, gaat het
niet alleen daarover, en al zeker niet in hoogdravende bewoordingen of
intellectualistische terminologieën. Evengoed praten we over andere gelezen
boeken, zowel toppers als floppers, over andere dan leeservaringen, over het
opgroeien der kinders, eigenlijk over alles waar mensen over praten bij een
goed glas en een stukje kaas. Leesgegroeters kunnen trouwens makkelijk herkend
worden aan pen en papier waarmee ze nieuwe ideeën, titels en aanraders noteren.
Een leesclubavond is dus een mix van literatuur, gezelligheid, causerie en leeservaringsuitwisseling.
De lijm is de liefde voor het lezen en het boek.
Als nieuwe mensen zich
hierdoor aangesproken voelen, dan heten we hen van harte welkom op een volgende
leesclubbijeenkomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten