-
Heppie burdeej toe joe, heppie
burdeej toe joe…
-
Oeioeioei, mersie zulle. Est meene
verjoirdag messchienst?
-
Nieniet, nie den uien, wel van die schuune woordn.
-
Wa wilde zegn?
-
Awel, vandogge meugn me veur den
onderste kier dialect klappn.
-
Oe? Mag da nie altijd den?
-
Ah nient. Normal gezien klappn me
wulder schuun vloms.
-
Nou ja, dat is hartstikke waar.
-
Hela hela, schuun vloms, en, geen
ollands!
of anders gezegd:
-
Happy
birthday to you, happy birthday to you...
-
Oeioei, bedankt, hoor. Is het mijn
verjaardag misschien?
-
Nee, niet die van jou. Wel die van
de Mooie woorden.
-
Wat bedoel je?
-
Wel, vandaag mogen we voor de
honderdste keer dialect praten.
-
Hoezo? Mag dat dan niet altijd?
-
Ah nee. Normaal gezien praten wij
algemeen Nederlands.
-
Nou ja, dat is hartstikke waar.
-
Hela, hela, AN, hé. Geen Hollands!
In de reeks ‘toen de sint nog echt bestond’,
deze week:
-
Sinniklois, den eiligen bois, ij
dee in zeen brouk en ij wist er ni van…
-
Schuun liedse, jongne, ge zilt
verzeekers gien visiete krijgn vannacht.
-
Huhu, kgeluuve der to niemer in.
-
Ah nieë? Wie peisde gij datter ier
hiel den nacht mee zeen pird ip de dakn luupt?
-
Ne zot mee ne mijtr ip zeen uufd.
-
En wien ester pottezwart van deur
de kovve te kruipn mee ne hiele zak speeldinks en sneukeldrije?
-
Ne zwarte sniepeetie.
-
A gij franke tote, tons goide
kontent meugn zeen mee een spiekmedoilde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten