In Homo Deus gaat Yuval Noah Harari door op hetzelfde elan als in Sapiens (Leestip 176). Dit keer onderzoekt hij Een kleine geschiedenis van de toekomst.
In een wereld met almaar minder hongersnood, ziekte en oorlog, een betere gezondheid en langer leven heeft de mens zijn lot alsmaar verbeterd. In zijn streven naar onsterfelijkheid en geluk gaat hij zover zichzelf te upgraden tot machtige god met scheppende en vernietigende krachten: we worden helemaal Homo Deus. Via wetenschap en technologie verovert de mens de wereld. Daarvoor heeft hij geen god meer nodig. In de plaats van de religies is dan ook het humanisme gekomen, en wel in meerdere varianten: het liberale humanisme dat kiest voor het individu, het sociale dat vanuit de gemeenschap vertrekt en het evolutionaire dat identiteit vooropstelt.
Technologische vooruitgang geeft de mens via algoritmen en big data supervermogens. Het begint met een schrijfmachine, en gaat via de computer over naar zoekmachines, GPS en het internet der dingen. Het zijn nieuwe levensvormen, wereldwijde en snelle communicatie, alles is technologie, alles is algoritme. En het gaat allemaal zo snel dat op de duur de mens zichzelf voorbijsteekt en het ‘dataïsme’ omhelst als nieuwe religie. Nu staan we op de drempel van een nieuwe fase in de evolutie. En niemand die weet waarheen die zal gaan.
Dit is opnieuw een boek voor de wakkere burger, met enkele pertinente vragen die hem en haar vanaf nu zullen bezighouden: wordt de mens onsterfelijk? Of wordt hij net het slachtoffer van zijn eigen technologische revolutie? Maakt een doorgedreven robotisering dat we straks zonder werk vallen?
Want daar gaat Harari’s Homo Deus over, over de toekomst, waarin informatie het overneemt van de mens. We willen steeds beter en grootser worden, vertrouwen daarbij steeds meer op nanotechnologie en artificiële intelligentie, en we beseffen niet dat we daardoor misschien onszelf verliezen. isschien zal er een tweedeling ontstaan binnen de mensheid, met een kleine godgelijke elite en een massa overbodig voetvolk.
Overbodig te zeggen dat dit alweer een mustread is van het beste in zijn soort. Lezen is de boodschap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten