Mooie woorden (125)

Zij reed mee de velo, en ij zot ip de buize, en oist birgaf wa rieptie, nie te ziere, pioinekies an, pioinekies an, en doir moest ze azuu mee laggn da ze mee eure velo in een gerre reed en ze vloogt ip de grond, en ij derbij, en ze logt dubbeltuupe van tlaggn, ze piestege der tzels van in eur brouk, omda da zwalpei van ne gast pioinekies an oi gezeid.

• Moir gast to, pioinekies an, wad es dadde, da klinkt zuu giestig, dad ek nui no noeit guurd, wa wilt da zegne?
• Da ge moet wa trogger rijen tjen.
• Oeie, da zal tons veur de noiste kier zeen.

zeggen Jo en Geert met vereende krachten:

Zij reed met de fiets, hij zat op de buis en als het bergafwaarts ging, riep hij: niet te snel, langzaamaan, langzaamaan, en daar moest ze zo erg mee lachen dat ze met haar fiets in de greppel reed en op de grond viel, en hij erbij, en ze sloeg dubbel van het lachen. Ze plaste er zelfs van in haar broek omdat die nietsnut van een kerel langzaamaan had gezegd.

• Zeg kerel, 'pioinekies an', wat is dat? Dat klinkt zo grappig. Dat heb ik nu nog nooit gehoord. Wat wil dat zeggen?
• Dat je iets trager moet rijden, tiens.
• Oei, dat zal dan voor de volgende keer zijn.

in de reeks ‘bevlekte ontvangenis’, deze week:

Zee een geboorteplekke ip irre knoesel en ze zit der vrie mee ien, want ze peist da ta lielek es en dasse azuu giene vent goi vindn. Eur moeder zei dasse eure knoesel zoe kunn amballeren, moir ze zei: amballeren, da toe kik nie, dad es veur kestkadootsies, en doirbij, ne gamballeerde knoesel, dad es nog lieleker dan een geboorteplekke. Kzal der een lakse ip plakkn, azuu kunn de mensn peizn dak mij zier gedoin e. En twie weekn loiter oise keure van wel tien ventn, an elke vinger ienn.

En gij nui!