Toon Tellegen is de man van de ultrakorte dierenverhaaltjes die je mensen wel eens hoort voorlezen op begrafenissen of andere bijeenkomsten. Dat komt omdat hij bepaalde (menselijke) gevoelens heel eenvoudig, herkenbaar en precies weet te vatten in alle mogelijke dierenpersonages. Met Het vertrek van de mier schreef hij een langer verhaal, dat Leesgegroet coronagedwongen alweer via video deelde.
Hoewel het ging om een redelijk ongebruikelijk boek kon een meerderheid zich wel vinden in de mier en andere dieren. Terwijl André in het eerste deel het gieren af en toe niet kon laten, kon Fabienne het boek dan weer beter in luister- dan in leesmodus smaken. En vielen de aanwezige Leesgegroetvideocallers in blok voor de rijke taal, de virtuoze stijl en de fabuleuze vertelkunsten van Tellegen. Maar aangezien smaken verschillen en voorkeuren subjectief zijn, volgde niet iedereen even enthousiast in het spoor van de mier. “Liever nu en dan eens een afzonderlijk verhaaltje van Toon Tellegen dan meteen een heel boek. Leuk wel hoe alle kleine karaktertrekjes en onhebbelijkheden van de mensheid vertaald worden naar dierenpersonages. Ik kon mij alvast in een aantal wezens herkennen”, zo vatte Nikie de algemene teneur goed samen.
Het verhaal: de mier is weg en de dieren missen hem. Hij maakt een ware identiteitscrisis door. Hij is zichzelf verloren en moet dan maar op reis, op zoek naar de verte en naar zichzelf. In deel 1 lezen we hoe de achterblijvende dieren daarmee omgaan. De een doet dat met humor, de ander met gemis, de een verdrietig, de ander verward, maar alles tezamen begrijpen ze er niet veel van. In deel 2 lezen we hoe de mier met allerlei grote levensvragen worstelt. Deel 3 ten slotte bevat de aantekeningen van de mier, en die zijn dan weer heel poëtisch van aard. Misschien brengen ze hem niet eens dichter bij zijn doel, maar sommige zijn wel mooi, zelfs aandoenlijk en ontroerend.
En zo is het hele verhaal eigenlijk: lieflijk absurd, poëtisch en vaak zeer to the point. In plaats van te vertellen ‘vanuit het dier’, komt Tellegen aandraven met flarden aan gedachten, dromen, angsten en mijmeringen waarin we onszelf herkennen. Over op reis gaan, vertrekken, verlangen naar de verte, missen en gemist worden, laat de auteur in een licht surrealistische, maar ontwapenende taal verschillende dieren aan het woord. Het zijn die reacties die ons al eens doen glimlachen, of zelfs in luid gelach doen uitbarsten, maar vooral leggen ze onze eigen on- en hebbelijkheden bloot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten