Enkel de schade maakt ons wijzer,
Niet de schande, die komt van anderen.
Wij, machines van God, zijn van ijzer
En enkel wat in ons zit kan veranderen.
Men vond vissen en kevers in klei
Gestopt, in dozen van doods glas.
Hars. Versteende varanen. De ijstijd voorbij
En mammoets ontdooiden, bewogen hun slurf:
Er is alleen geen schimmelveld voor mij
Om in te verzuren tot zachte dode van turf,
Geen Tollund, geen zonnewende, enkel deze eeuw
Die door God is uitgekakt gelijk een ei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten