Rintaro erft een boekhandel van zijn net overleden opa. Door toedoen van, jawel, een sprekende kat, ontmoet hij enkele raadselachtige personages die het leven en het lezen van boeken willen bevorderen. Volgens de een verhoogt het lezen van zoveel mogelijk boeken de status, een ander wil boeken in zo weinig mogelijk woorden samenvatten om mensen met weinig tijd van dienst te zijn, nog een ander is alleen uit op spanning en verkoopcijfers.
Niet zulke goede methodes allemaal, maar hoe moet het dan wel, het redden van boeken en dus het aanzetten van de mensheid tot lezen? Lezen we omdat we vinden dat we moeten lezen of omdat we ervan genieten, willen we zoveel mogelijk titels van de wereldbibliotheek afvinken? Het zijn maar enkele van de vooroordelen waarmee de auteur ons confronteert.
“Eigenlijk is een boek niet veel meer dan een pak papier, maar zodra lezers geroerd worden en hun dierbare boeken gaan koesteren, begint er in die boeken een hart te kloppen.” Zo zegt Natsukawa het met zijn eigen woorden. Lovenswaardig als statement, maar nauwelijks van toepassing op dit boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten