Mooie beelden (16)

Poëtegem (16)

Lied van de liefde (Rainer Maria Rilke)

Waar moet ik met mijn ziel toch heen, dat

zij niet aan de jouwe raakt? Hoe til ik haar

aan jou voorbij, tot aan de andere dingen?

Hoe graag bracht ik haar niet bij wat

zich ergens in het donker wist te dringen,

verloren in een vreemde stilte, ergens waar

niets nog natrilt als je dieptes zingen.

Maar alles wat ons aanraakt, jou en mij,

brengt ons bijeen zoals een strijkstok doet.

Twee snaren dwingt hij tot één stemgeluid.

Welk speeltuig heeft ons als gespannen huid

en welke speler houdt ons in de hand?

O zoet geluid.

Mooie woorden (19)

Ortekier ier = ?, zei se, eet ui taluure = ? uit, of get een perlaffe = ? ip ui wezen = ?. En ui ruukuule = ? mee sosietse = ? zettek ip tkelderuufd = ? daget vanovnd kunt ipeetn.

Lut Veys wint de eerste prijs met haar vertaling = Luister eens hier, zei ze, eet uw bord leeg, of ge krijgt een klets in uw gezicht. En uw rode kool met worst zet ik op de kelderplank zodat ge’t vanavond kunt opeten.

Benieuwd of dit pareltje van Zuidwestoostvlaams ontroerend erfgoed ook bekend in de oren klinkt:

Oitie en toitie woiren twie gebroers, en ze kendegen malkoir nie.

Mooie beelden (15)

20 februari 2013

Voor de bespreking van Wacht tot het voorjaar, Bandini van John Fante waren we niet voltallig, er waren zelfs heel wat afwezigen. Net bij het begin kregen we de melding van de geboorte van Aster: proficiat, Emilie!!! Het boek overtuigde niet iedereen in dezelfde mate. Het niet aflatende miserabilisme overheerste, en de aangekondigde humor was niet voor iedereen duidelijk. Het leukst van de bijeenkomst was de herinnering aan de tien geboden - daar was de humor zeer sterk! We werden even teruggeworpen op onze jeugd (zeker de oudsten onder ons).

Toen werd pas heel duidelijk dat het boek dateerde van 1938, en daar schrokken we toch even van - allicht had de film van Dominique Deruddere ons op verkeerde ideeën gebracht. Belangrijk te vermelden misschien: het boek leek te zwak gecomponeerd om echt te overtuigen. Wellicht omdat Fante vooral een verhalenverteller is? Best even nagaan en De wijn der jeugd lezen, een keuze uit zijn beste verhalen.

Bijdrage door Luc

Leestips (27)

Heel toevallig kreeg ik volgend boek in handen: The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society van Mary Ann Shaffer and Annie Barrows.

(In 2007 in het Nederlands verschenen als Eilandpost onder de titel Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey)

Ik heb het met veel plezier gelezen. Dit postume boek van M. A. Shaffer vertelt het verhaal van de bezetting door de nazi’s van Guernsey, vanuit een zeer originele invalshoek: een inderhaast opgerichte leesclub van buren die meestal nog nooit een boek lazen. Het is een brievenboek waar we een schrijfster, een uitgever, vrienden, beginnende lezers, aspirant minnaars enzovoort, aan het woord krijgen. Literaire kritiek, biografische gegevens, verzetsdaden, verraad, heldendaden, humor, zeer veel humor, ontluikende liefde, verleidingstechnieken, dit alles en nog veel meer zit erin.

Het (verwachte) happy end wordt wel eventjes (artificieel) uitgesteld door onder andere een korte thriller rond onbekende manuscripten van Oscar Wilde (wel zeer grappig), maar het blijft origineel.

Boeiend, leerrijk, grappig. Ik dacht wel zeer regelmatig aan het destijds (1970) zeer succesvolle authentieke brievenboek van Helene Hanff, 84 Charing Cross Road (ook verfilmd). Google weet ondertussen dat het een succesvolle verfilming kende met o.a. Kate Winslet.

Ik zou toch aanraden het boek eerst te lezen.

Bijdrage door Luc

Mooie zinnen (5)

Katrien Deschryver schoot haar man dood. Per ongeluk.

(Het goddelijke monster, Tom Lanoye)

Quotes (15)

Je kunt niet alles hebben, waar zou je het laten?

(op de Chinese muur)

Leestips (26)

Vlucht uit kamp 14 van Blaine Harden is geen roman. 

Het is het waargebeurde, straffe, zelfs hallucinante verhaal van Shin die geboren werd in een strafkamp in Noord-Korea, en er in 2005 als enige wist uit te ontsnappen.

Noord-Koreanen komen terecht in zo’n zwaar bewaakt kamp wanneer zij of een familielid een misdrijf hebben gepleegd. Het leven is er onwaarschijnlijk wreed en onmenselijk. De dagelijkse bezigheden van zowel kinderen als volwassenen zijn keihard werken, honger lijden, voedsel proberen te stelen, elkaar wantrouwen en verklikken, gestraft en gemarteld worden, nooit emoties tonen en zichzelf beschermen tegen de willekeur van de barbaarse bewakers. Een leven dat alleen vergelijkbaar is met dat in de naziconcentratiekampen (die duurden 10 jaar, de kampen in Noord-Korea bestaan al meer dan 50 jaar).

Het dictatoriale bewind in dit meest gesloten land ter wereld is gebaseerd op de ideologie van Kim Il Sung, de Grote Leider. Hij en zijn opvolgers slagen er al decennia in het volk te hersenspoelen. Denk maar aan de beelden van een uitzinnig huilende mensenmassa na het overlijden van Kim Jong Il eind 2012.

Nadat Shin de vluchtplannen van zijn moeder en broer verklikt, worden ze terechtgesteld. Daarna moet Shin jarenlang boeten voor dat misdrijf. Twee toevallige ontmoetingen in het kamp leren hem dat er buiten een andere wereld bestaat. Samen met een medegevangene gaat hij daarnaar op zoek.

Het leven van Shin is een verschrikkelijk document, maar leest als een spannend avontuur. Het is geen opbeurend leesvoer, maar toch een aanrader voor wie nieuwsgierig is naar de meest extreme uitwassen van de mensheid. Je kijkt als het ware door een sleutelgat naar het hermetisch afgesloten, maar meest mislukte land ter wereld. Dat het Kim-regime vandaag nog bestaat, komt mede doordat buitenlandse regeringen er belang bij hebben.

Enkele staaltjes uit het boek:

“Een totaal gebrek aan verwachtingen voor de toekomst was een pervers voordeel van geboren zijn in het kamp.”

“In Shins voorstellingswereld was vrijheid gewoon een ander woord voor geroosterd vlees.”

"Wie anderen vertrouwde, liep kans doodgeschoten te worden."